Heimir - 01.10.1909, Blaðsíða 12
36
H E I M I R
eigi aö síður og vandfyllt sæti lians svo vel sje. En hinir tveir,
Sigfús Halldórson og Sra. Einar Þóröarson voru báöir á bezta
skeiöi æfinnar þegar þeim var kippt burt einmitt á þeim tíma
þegar svo virtist sem þeir sjáliir væru sannfæröir um hver
köllun þeirra var, og þegar aðrir voru sannfæröir um aö þar áttu
ættstöðvar þeirra og fósturjörö, trygga og drenglynda sonu,
er hæíileika höföu til aö vinna margt og þarft fyrir land og lýö.
Mig langar til aö biöja Heimir um rúm fyrir nokkur minn-
ingar orð um þessa menn. Norðmýlingar eru hjer fjölmennir
vestan hafs, og ekki allfáir í flökk “ Heimis manna,” og ætla
jeg þeim muni ei ókært vera aö vita nokkuð um æíistörf sam-
hjeraös mannasinna héirna. Jeg erfyrir svo fáum árum kominn
frá Islandi, og' þekki vel til þess, aö þegar blööin hjeöan aö
vestan fluttu 1 át einhvers hjeöan, þá langaöi gamla samferöa-
menn heima, aö vita um æfiferil þeirra hjer; hvernig þeim heföi
liöiö, hvað þeir heföu starfaö. Jeg hygg aö Austur og Vestur-
Islendingar, eigi í þessu samtilfinning liver meö öörum, og tel
þaö einn þátt í þjóðernistilfinningunni, og hann ekki þann
veikasta, því hann er byggönr á bróðernis tilfinningunni.
Halldór Magnússon var
fæddur, og uppalinn í Húsey í
Hróarstungu, og var sonur
Magnúsar bónda og hreppstjóra
Jónssonar er þar bjó lengi.
Ætt hans var hin alkunna
“Vefararætt” er mjög er fjöl-
menn á Austurlandi, og hjer
fyrir vestan líka (sbr. æfiágrip
Guttorms sál. Sigurðsonar í
Heimi) Halldór tók viö búi í
Húsey og hreppstjórn íTungu-
hreppi eftir fööur sinn, og fór
honum hvorttveggja vel úr
hendi. Litlu fyrir 1870 flutti
hann aö Sandbrekku í Hjalta-
staöahrepp, og keypti jörðina,
/■ /% Wíi* '
J - /6/y /C)06,