Heimir - 01.12.1909, Blaðsíða 18

90
H E I M I R
brögö fvrri alda og núvérandi trúarbrögö lítt siöaöra og hálf-
siöaöra þjóöa séu full af þessháttar pesónugervingum. Fjöllin.
vindarnir, eldfjöilin og höfin veröa ekki lengur bústaöir vel—
eöa illviljaöra guöa; þó maöurinn haldi áfram aö horfa til fja.ll-
anna eftir hvíld, sjái í haíinu ímynd hins óendanlega og finni
hressing og yndi í skógum og ám. Astin á náttúrinni svífur
hærra og lengra á meöan trúin á álfa, púka, dísir, djölla og engla
hverfur og deyr.
(3) I trúa,rbrögöum framtíöarinnar veröur engin opinber
eöa leynd tilbeiösla dauöra forfeöra, kennara eða stjórnara;
engir flokka, þjóöa eöa verndarguöir; enginn samleikur nokkurs
manns, hversu göfugur sem hann er, viö hinn eilífa guödóm.
Aö þessu leyti veröa trúarbrögö framtíöannnar í raun og veru
ekki ný, því Jesús sagöi fyrir nítján öldum síðan: “Hvorki á
þessu fjalli né í Jerúsalem skuluö þértilbiöja fööurinn—Guö er
andi, og þeir, sem tilbiöja hann eiga aö tilbiðja hann í anda og
sannleika”. Þess ber samt aö gæta, í fyrsta lagi, aö kristin-
dómurinn varö brátt fyrir iniklum áhrifum frá heiöindóminum
umhverfis hann, og aö sum jiessi áhrif hafa varaö alt til þessa
dags, og í ööru lagi, aö hebresku trúarbrögöin, sern hafa haft og
hafa mjög ákveðin áhrif á jíau kristnu, voru fyrst og fremst
þjóðleg trúarbrögö; og hiö “allra helgasta” í jreim var staölegt.
A ófriöartímum þegar hinar grimmu og villimannlegu tilhneig-
ingar, sem ennþá loöa viö mennina, veröa ofan á um stundar
sakir, og velviljinn er takmarkaöur viö Jrá ersömu þjóð tilheyra,
korna leyfar flokkslegra og Jjjóölegra einkenna f kyrkju-kristin-
dóminum mjög vel í ljós. Hjálp drottins herskaranna er enriJFi
ákölluö af báöum hliöum í ófriöi á milli Jrjóöa, og hvor hliöin
lofar hann og þakkar honum fyrir unninn sigur. Samskonar
hugsunarháttur hefir oft sýnt sig í borgaralegum stríðum, er
hafa orsakast af trúarágréiningi. “Dýrö sé drotni herskaranna,
er gefuv alla dýrö, og dýrö vorum hæsta herra, Hinrik konungi
frá Navarre!” Þaö eru ekki mörg ár síöan aö erkíbiskupinn af
Kantaraborg lét flytja fram Jrakkir í öllum kyrkjum umdæmis
síns fyrir aö drottinn herskaranna heföi verið í herbúðum Eng-
lendinga á móti Egiptum. Hingað til hafa hin stærstu trúar-