Heimir - 01.01.1910, Blaðsíða 5

H E I M I R
101
hátt en óheilbrigöan, en hún getur gert undurmeö ófullkomnum
líkama. Á hinni geigvænlegu ósigurstund er það mannssálin sem
safnar saman hinum flýjandi her. Hún horfir út úr hinum tind-
randi augum og talar í hinurn snjalla rómi; en hróp hennar er
til annara sálna, ekki til annara líkama. Mitt í hræöilegum slys-
um af nátturunnar völdum, jaröskjálftum, æðandi stormum,
eklsvoðum, eldgosum, þegar nninnanna mestu verk eyðileggjast,
mörg þúsund líf farast, alt í einu, á hræöilegan hátt, þá eru þaö
ekki nokkrir sérlega vel dugandi mannlegir líkamar sem sefa hina
eftir lifandi, koma á reglu og sameina kraftana til aö bjarga og
hjálpa,—þaö eru nokkrar stórar sálir. Hinir leiðandi menn og
konur, í hvaða sainfélagi sem er, hvort heldur það er ósiðaö eða
mentað, eru þcir, sem mesta einstaklings yfirburði hafa -- og
einstaklings yfirhurðirnir eru fyrst og fremst andlegir, aðeins í
síöara lagi líkamlegir. 1 trúarbrögðum framtfðarinnar mun
eölilega veröa kannast viö þessi einföldu og auðsæu sannindi,
og þar af leiðandi mun lotning veröa borin fyrir öllum réttlátum
og kærleiksríkum mönnum, er á liðnum tímum hafa sýnt í
breitni sinni manngæsku og góðvilja til annara, og aukið skilning.
saintíöarmanna sinna á því. Þau verða allra-heilagra trúar-
brögð. þau munu geyma allar minningar um ágæti og dygðir
mannanna. Þau munu minnast með lotningu brautryöjenda,
kennara, píslarvotta og postula frelsisins, hreinleikans og rétt-
lætisins. Þau munu virða og hafa í heiðri alla mikla og góða
menn og finna í þeim,í takrnörkuöum skilningi, sömu eiginleikaog
þá sem þeir dýrka í guði. Með því að kannast viö einstaklings
viljakraft, í hverjum miklum og góöum manni, sein er kjarni
persónuleikans, munu þau eölilega og óhjákvæmilega tileinka
guöi samskonar einstaklings viljakraft, kjarna hans ótakmarkaða
persónuleika. f þessari óbrotnu og eðlilegu trú verður ekkert
rúm fyrir flókna frumspeki (metaphysics), eða töfra—helgisiði,
því síður fyrir myrkar kenningar, afleiðingar af samkomulagi á
róstusömum þingum. Hún verður mannleg, en hvernig getur
skoðun mannsins á persónuleika guðs verið annað? Hinn tak-
markaöi mannsandi getur aöeins hugsaö um og lýst hinu ótak-
markaöa í líkingum og samanburöi; en það er góð aðferð. Hin