Heimir - 01.01.1910, Blaðsíða 15

HEIMIR
111
sjálfstæöis, eins marga og auöiö er. Stjórnmál, eftir því sem eg
fæ séö, er ekki þjóöar vorrar stærstu og nauösynlegustu mál; og
má ennfremur vera aö þau hati öllu meira vald yfir hugum manna
nú en æskilegt væri, er þörfin er athuguö, aö drepa einstakling-
ana nr dróma. Noregur er nægilega frjáls og óháöur, en mikið
vantar á, aö vér fáum sagt þaö sama um norræna menn og
norrænar konur.
Meö kærri kveöju til yöar og yðvarra.
HENKIIv IBSEN"
HAMINGJA
Sá óveröskulduö brigsl mér jafnast ber,
sem básúnar þaö hæst, að fiýi eg sig,—
því morgun hvern við húsdyr hans eg er
og hrópa : “Rís upp,—eg skal leiöa þig.
Já, leiöa þig,—en þá eg kosti set,
aö þú ei blindur fylgir nokkurs raust.
Nei, eigin styrkleik ööru framar met,
á “æöri forsjón” bygg ei von né traust.
Svo hræslegt úrkast aldrei boriö var,—
ef aöeins sagði: eg get, eg vil, eg skal ! —
sein ei aö lokum sjóö úr býtum bar
af birgöum þeim, er nægtaguöinn fal.
Hrek blindar vofur dapra drauma á bug,
því drauga skapar sjúkur heili og vit.
Lát barnsins gieði, þroskans hyggni og hug
þitt hugmark vera gegnuin önn og strit.
Og gráttu ei þó gæfu er tíminn fal,—
lát gróa í friöi öli þín leyndu sár.—
Að kvöldi eg brenni vona þinna val,
en vek þér nýjar sérhvert rnorgunsár.
ViOAK