Heimir - 01.03.1910, Síða 2

146
H E I M I R
Er Maí og Júní með ársólar yl
í Eden þinni ei lengur til ?—
Er dýrðin þín öll orðin draumaspil,
og deyjandi glainpar á ósum ?
Er fölnaður roðinn á rósum ?
Og hefirðu bikar hvers blóms þar tæmt ?
Er bragövont hunangið nú og slæmt ?
Er lystin horfin ? Og logar nú dræmt—
er lítil olía á kveyknum
og remma í kverkuin af reyknum ?
En finnst þér ei breyting við framtíðarhátt ?
Að fortíðarleiknum þú hlóst svo dátt !
Er brúðan þín máiaða brotin í smátt
og borgin úr spilunum hrunin ?
er dómurinn yfir þær duninn ?
Þín virkileg menning á langt til lands
þótt logi upp af gullfúlgu sannleikans,
því depra er á augum og innræti tnans
og allmargt í þoku og vafa.
Menn greinir á hvar skuli grafa.
Hvar grafa skuli eftir gullinu því,
sem geymt er því djúpsokkna jarðlagi í—
Þeim málmi, sem aldrei nær þjófur og þý,
en þúsundir áranna finna
á hafsbofni hugsana sinna.
Og þú verður aldrei að eilífu frjáls
með eldgosum skaps þíns og hita jhns máls,
og ekki jjótt kvennham þinn berir til báls