Heimir - 01.03.1910, Blaðsíða 20
HEI MIR
164
útvegaö sér far. Hann ætlaöi nú aö bæta fyrir fult og alt sitt
fyrra óstööuglyndi, spara mikinn hluta af hinu geysiháa kaupi
sínu á hverju ári, og korna aftur eftir mjög stuttan tíma til aö
giftast Agnesi Laiter.
Phil. Garron haföi tekiö þaö rólega á kostnaö vina sinna í
þrjú ár, og þar sern hann haföi ekkert aö gera varö hann nátt-
úrlega ástfanginn. Hann var mjög skemtilegnr, en liann var
ekki ákveöinn í skoöuriurn sínum, og þó honurn yrði aldrei veru-
leg skissa á, voru vinir hans samt mjög þakklátir þegar hann
kvaddi, og fór til sinnar dularfullu -‘te”—vinnu nálægt Darjiling.
Þeir sögðu: “Guö blessi þig drengur minn. Láttu okkur aldrei
sjá þig framar”—eöa aö tninsta kosti, þetta var þaö sem Phil.
var gefiö í skyn.
Þegar hann sigldi var hann fullur af ráðagerðutn um aö
reynast mörg hundruð sinnurn betri en nokkur heföi viðurkent
aö hann væri—aö vinna eins og hestur og giftast Agntsi Laiter
hátíðlega. Þaö var margt gott við hann fleira en þaö aö hann
var laglegur; eini galli hans var aö hann var ósjálfstæður, svo-
litla agnar vitund ósjálfstæöur. Hann haföi álíka mikið vit á
aö spara og morgunsólin; en samt var ekki hægt aö benda á
nokkuð eitt og segja: “Hér er Phil Garron eyöslusamur eöa
skeytingarlaus. ” Ekki var heldur hægt að benda á neinn sér-
stakan löst í fari hans; en hann var ófullnægjandi og lét undan
eins og kítti.
Agnes Laiter gegndi skyldum sínum heima. Fólk hennar
ineö rauð og þrútin augu mótmælti trúlofuninni, á meðan Phil
var á leiöinni til Darjiling—“hafnar viö Bengal hafiö,” eins og
móöir hans var vön aö segja vinuin sínum. Hann var ágætlega
liöinn á skipinu.eignaöist marga kunningja og hóflegan drykkju-
reikning, og sendi gríöar löng bréf til Agnesar Laiter frá hverjum
viðkomustaö. Svo fór hann aö vinna á teökrunum, einlivers-
staöar á inilli Darjiling og Kangra, og þó að kaupiö, hesturinn
og vinnan væru ekki alveg eins og hann liaföi írnyndað sér,
komst hann allvel áfram, og þakkaöi sjálfum sér óþarflega mikiö
fyrir þolgæöi sitt.