Heimir - 01.09.1910, Blaðsíða 16

12
H E 1 M I R
jöröin var ko:ninn á ák.veöiö myndnnarstig, og hitastig, þá var
eölisásigkoimda^í hennar í réttu efnasambandi, til þess aö lífs-
geislar sólarinnar gætu vakiö lífsefni hennar til lífs á lægsta
stigi, og þau síöan hafa, þroskast upp í óteljandi tegundir.
Þessi tegunda skifting, orsakaöist af því, hvaöa áhrifum aö lífs-
öflin uröu fyrir í náttúrunni, og viö hvaöa erflöleika þau höföu
aö etja. Lífsöflin löguöu sig eftir kringuinstæðunum einsog þau
gjöra enn í dag. I sambandi viö þetta kem ég næst aö mann-
inum. Eins og kunnugt er hefur maöurinn þá miklu yfirburði
yfir aðrar þekktar tegundir lífsins á jöröunni, aö hann hefir náð
því þekkingar valdi, aö geta meö frjálsum vilja tekið öfl náttúr-
unnar undir sína stjórn, og látið þau vinna bæöi lífinu í hag og
óhag. Hann getur verndaö lífið frá hættum og aukið þroskan
]æss, og söinuleiöis hið gagnstæða. Með öðruin orðum sagt,
honum er gefiö afl til þess að stjórna öflum náttúrunnar. Þ^tta
gefur sönnun fvrir því, að maðurinn sé afar h'till hluti af hinu
alfrjálsa vilja afli guös, sem hann getur aukiö og þroskað í eðli-
legum hlutföllum við líffæra þroskan þeirrar líkamlegu byggingar,
sern hann lifir í. Og þetta gefur svoað lokum sterka von um,
að þetta frjálsa afl, þessi andlega lífsheild mannsins, muni sam-
kvæint því fullkoinnunar lögmáli, sem ræður hjá öörum lífs-
tegundum, halda sinni persónulegu heild, og sjálfsmeðvitund,
þangað til hennar fullkomniinartakmarki er náö, sein ekki verður
fyr en hún hefur þekkt til hlýtar alheimslögin, sem viðhalda og
stjórna hinu ótakmarkaða heimsveldi. Og af því aö allir menn
eru andleg heild hér á jörðunni.þá hljóta þeir að halda áfram að
vera heild, í breyttuin kringumstæðum, og hjálpa hver öðrum
áfram og uppávið aö hinu háleita takmarki fullkomnunarinnar.
Nú langar mig til að athuga ofurlítiö þrjár spurningar, sem
mannsandinn hefur veriö að leitast viö aö svara á öllum liðnum
tímum; og þær eru svona: Hvaðan er ég? Hvað er ég? Hvert
fer ég? i spurningin: Hvaðan er ég? Lífsfræ það sem þroskast
hefir upp í hið þekkjanlega hæðsta stig, hér á jörðinni í mann-
inum, er eðlislega hið sama og í öðruin dýrum jarðarinnar. En
sainkvæmt framþróunarlögmálinu hefur líkama og líffæra bygg-
ing mannsins, smásamam hneigst í þá átt,að geta verið bústaður