Heimir - 01.09.1910, Síða 17

H E I M I R
»3
fyrir of urlítinn hlut af hinu frjáls i afli, alh íitnsins guöi. Maðurinn
er því hiuti af þessu atfi og frá því ko ninn. 2 spurningin: Hvað
er ég? Maöurinn er að stofninu n til lífsatf, sein hefur þá aðal-
hvöt að'þroskast. Þetta er persónustofninn. Og þessi hvöt er
viljinn. þetta þioskunaiail viljans hein.tar franiför á alla vegi,
líkarnlega og andlega framför. Utan uin þennan stofn myndast
því þekkingarheild mannsins, og eftir því setn hún verður stærri,
eftir því tekur viljinn meira tillit tii hennar, og hættir því smám-
saman að hlýöa þeim lífshvötum, sem ekki byggja upp þekkingar
gildið, og að lokuin mun hann alveg stjórnast af sannleiks
þekkingu einni saman. Af þekkingunni lærir viljinn að hann er
hluti af lífsheild, og að allir aðrir hlutar þeirrar heildar heimta
sömu kröfur: aó'þrosknst, og utn leiö sér hann að þroskun þess-
arar sameiginlegu heildar, er fólgin í þ. í, að sérhver hluti hennar
nái að fullkomnast sem bezt, og þá sér hann einnig samband
milli sín og annara heildarparta, og að þessi sambönd eru sam-
eiginlegt afl, sern hann á aö nota sjálfum sér og öðrum heildar-
pörtum til vaxtar og uppbyggingar. Nú hefir’nann fundið lífsafl,
sem getur leitt fullkomnun niannsins upp í æðsta veldi, sem
fullkomnunar þráin heimtar. Og þetta lífsafl er kærleikurinn.
Maðurinn er því: vilji, þekking og kærleikur. 3spurningin:
Ilvert fer ég? Af því að tnaðurinn er hluti af hinu alfrjálsa afli
guðs, og hefur þar afleiöandi frjáls og sjálfráð þroskunar öfl, þá
mun hann halda áfratn að þroskast, þangað til hann hefur þekt
til hlýtar öll heimsins öfl, og allar þær reglur og lög, sem lífs-
heildin fylgir, og á þeirri leið er hann smámsaman að sameinast
aftur guði, því hver sannleiksþekking hans, er fullkomnun, og
að lokum sameinast hann lífsheildinni aftur, sem hann var kominn
fra. Með þessu eina móti sé ég mögulegleika mannsins til þess
að fullkomna sitt þroskunar stundarverk sem lífsheildarhluta.
Eins og áður var tekið fram, tók ég þá ályktan gilda að
maðurinn væri æðsta dýr jarðarinnar, og færði til ástæður fyrir
þvf, nefnilega að hann hefur betur byggð líffæri en önnur dýr, til
þess að safna þekkingu, og þar af leiðandi öðlast skilning á gangi
viðburðanna og öflum náttúrunnar. En jafnvel þóað maðurinn
hafi þannig bygðan líkama frá náttúrunnar hendi. Þá er það