Heimir - 01.11.1910, Blaðsíða 1

VII. á'ifaniur WlNNIPEG, 1910- 3. blaö.
Toistoy Greifi—Dáinn.
Nú er hann dáinn, sá undraveröasti og ágætasti rneöal
manna.aö flestra dómi, svo sögur fari af—greiflnn LyovNicholæ-
wich Tolstoy. Nú um nokkra tus;i ára heflr tæplega nokkurt
barn veriö til meöal vestrænna þjóða, er ekki hefir kunnað að
nefna nafniö hans og vitaö aö þaö nafn átti skylt viö ekkert
nema þaö góöa. Meðal mannvina og sannlaikselskenda siðuöu
þjóöanna, meöal fátæku og kúguðu bændanna í Rússlandi, meðal
útlaganna og fanganna í yztu myrkruin Síberíu, var nóg aö nefna
nafnið hans, og allir lutu höfömn meö þögulli lotningu fyrir
honum.er æöri var öllum konungum þessarar jaröar. Hefir slíkt
ekki boriö við í mannkynssögunni fyrr, aö nokkur maður haíi
veriö í jafn víötækum skilningi, virtur og metinn af mönnum af
öllutn stigum mannfélagsins sem hann, enda ekki átt sinn líka
um afar inargar aldir. Hann viðurkendi sinn ineistara—meðal
mannanna—“ Timburmannssoninn frá Nazaret,” er hann kaus
helzt að nefna svo, til þess aö minna drottnunarsjúka öld á, að
höfundur Kristninnar hefði ekki átt sér aö baki völd og auðæfi
mannfélagsins, kenningum sínuin til stuönings. Heldur annað
vald, er ofar stóö konungum og keisurum, kórónum og tignar-
skrúöum, er breytt getur bænda kirtlinum svo hann beri langt af