Heimir - 01.11.1910, Qupperneq 22

70
HEIMIR
Og þetta einkennilega, sem hann sagði. “Ég vissi aö þaö voruð
þér.” Hvaðan gat hann vitað það ? Ég man ekki hvort ég
spurði, eða að hann bara sá undrun mína, en hann sagði, að hann
hefði séð mig, þegar við gengum af samkomunni; hann hafði
heyrt, hver ég væri, Það var undarlegt að heyra hina djúpu
rödd, sem fyrir mig þýddi eitthvað óvenjulegt, eins og lengst
framan úr framtíðinni, koma með vandræðalegar afsakanir um,
að það sem hann hafði sagt hefði máske móðgað mig. (Aður
en hann gat sagt, “móðgað yöur ungfrú,” sagöi hann : “móðgað
drotninguna, ég meina móðgað drotninguna og þærsem eru með
henni—ég meina, móðgað yður úngfrú!)” Hann hafði mörg
önnur umræðu efni, sem hann hefði getað tekið.sagði hann, og
marga aðra vegi :il að komast aö þessu. Hann hefði getað sagt
margt gott um drotninguna, sem hann virkilega þekt i til; nú
gleymdi hann því. Svona hé't hann áfram og horfði beint inn í
augun á mér. Einlæg en sterk augu, sem drógu mig til sín.
Það var eins og færi þytur um kyrran skóginn af hans óskiljan-
legu, hálf-klaufalegu hreinskilni. Það var eins og að augun
segðu stöðugt : Trúið þér mér ekki ungfrú? Það getur enginn
ímyndað sér, hvað þau voru meðvitundarlaus um það sem þau
gerðu.
Hann talaði, og ég hlustaði, viö gengum nær og nær hvert
öðru. En sú gleði sem ég fann og sem ég ekki gat látið í Ijósi
með orðum,—hvað ætti ég að hafa sagt.—Hugsaðu þér, það var
að síðustu ómögulegt að halda henni í skefjum, hún brauzt út.
Ég heyrði sjálfa mig alt í einu hlægja ! Þú ættir að hafa séðþað.
Framhald,
Kaup Prestsins
(Þýtt úr Ladies' Home Journal)
Nú fyrir skömmu varð einni helstu safnaðarkonunni æði
bylt við, þegar hún spurði i 5 ára gamlan son prestins síns að