Heimir - 01.12.1910, Blaðsíða 8

8o
HEI M I R
til að gefa umbótakröfum sínurn frekari áherzlu. Og Ehrhard
notaSi hana á þann hátt. ÞaS var tilgangur lihrhards, eins og
Schells, að færa vörn fyrir kaþilskuna (eða þaö sem þeir meintu
með kaþólsku). Þeir vildu reyna að bjarga kyrkju sinni tneð
því að endurbæta hana eftir þörfum og kröfum nútímans (þetta
er tilgangur allra kaþólskra Modernista) Ehrhard reyndi að sýria
fram á að kaþólskan væri ekki “dauð eftirstæling liðinna tíma,”
er ekki gæti samrýmst h'fi nútímans, og rð hún væri ekki
ómöguleg til að halda virðingu hins mentaðra fólks, er nú væri
stöðugt að fjarlægjast hana. Sá setn les bók hans veröur þess
samt fljótt var, að kaþólskan, setn hann et þar aðtala urn, erekki
sömu tegundar og sú, sem kemur t'rarn í ‘Syllabus” Píusar IX, til
dæmis. Jafnvel í bók Schells var það full ljóst að kaþólska þýddi
ekki þar abeins summu allra kenninga og játninga kyrkjunnar, án
þess að gjöra á þeim nokkurn greinartnun. Kaþólska þýddi
hinn ynnri kjarna kristindómsins er þyrfti að losna við margt
af því, sem hefði vaxið utan um hann gegn um aldirnar. Þessi
merking orðsins kaþólska kemur en greinilegra fram hjá Ehrhard.
I hverri baráttu fyrir framför og endurskoðun gamalla kenninga-
kerfa er þetta mjög mikilvægt atriði. Það var einmitt rneð því
að gjöra þennan greinamun á aðalatriðum og auka atriðum að
mótmælenda hreyfingin byrjaði. Og það er aðeins meö því að
vera sívakandi fyiir því að leggja altaf áherzluna á aðalatriðin,
á kjarnann, frekar en ytri búninginn, er stöðugt tekur breyting-
um, að mótmælenda stefnan hefir getað haldið sér í samræmi
við framför mannsandans og hið vaxandi líf heimsins. Á þessu
hefir þó viljað verða nnsbrestur af og til, jafnvel meðal mótmæl-
enda, en afleiðingarnar hljóta æfinlega að verða hinar sömu lyr
eöa síðar. Ehrhard meinar með orðinu kaþólska í raun og veru
hiö sama sem mótmælendur kunna að rneina, þegar þeirtala uin,
“Kristindóm,” þ. e. a. s. hina æðstu trúar- og siðfræðishugsjón
mannlegs persónuleika. Hann biöur kaþólska menn að líta
frekar hugsjón þá er kyrkjan táknar, en gjöra ekki hvert atriöi í
hinum virkilega lífsferli hennar að helgidómi.er ekki megi hreyfa
við eða breyta. Hugsjónin hefir ekki enn orðið fyllilega að
virkilegleika. Öll saga kyrkjunnar er aðeins smáþokun í áttina