Heimir - 01.04.1911, Blaðsíða 2

i7o
H E I M I R
Marja Magd :—HLve þér eruS góöir og göfugir! . . . HLve hug-
treystaudi, hve huggandi, nærværa yöar og bros! ....
Þessir hinir. . . . heíöuö þér vitaö þaö!....Þeir nötruöu
eitisog reyrinn sem Meistarinn vitnar til, og eg var hjálpar
þrotin og dauövona af blygöun. . . . En eg vissi þér kæmuö
til baka til vor; og nú, þetta eruð þér, yðar fang, yöar
bringa! . . . Mér finst einsog Rómaborg í öllu sínu alveldi
verndi oss, og að armur yöar, er allt fær gjört, fái ekki
yfirgefiö hann ...........
Verus:—Hann yfirgefur ekki yöur Magdalena. . . . Allt annað er
undir yöur einni komiö .... Eg er góöur og göfugur, ef til
vill, en þó á mína vísu; og látum oss bæöi skilja hvaö
vér erum. . . . Nú svo þeir hafa handtekiö, þenna, sem
yöur er svo ant um, einsog eg sagöiyöur, aö mundi veröa?
MarjaMagd. :—Þeir hafa ekki aðeins handtekiö hann; allir
musteris-þrælarnir, hesthúsþjónar, nautahiröar, þeir
vesölustu skarbítir, þurstu utanum hann, svívirtu hann,
hröktu harin, misþyrmdu honum. . . .En af því þeir voru
hræddir, af því þér voru of ragir til þess að gjöra það
einir, fengu þeir Rómversku hermennina til að hjálpa
sér!v ..........
Verus:—Eg veit það. . . .En væri ekki bezt vér værum orðfá og
ákveðin.
Marja Magd. ;—Jú, vér megum engan tíma missa......
Verus:—Svo er vízt. Það er ekki lengur um handtöku að ræða,
eða meira eða nrinna afsakaniega, illa meðferð, heldur
bráðann dauða. Eg fann landstjórann Pontius Pílatus.
Marja Magd. :—Gott. Hvað sagði hann?.......
Vfrus:—Eg fann að hann var áhyggjufullur, í vandræðum,ráða-
laus. Hann er maður mildur og deigur. Hann hafði
um að velja, uppreist—óhjákvæmilega blóðuga, uppreist,
prestanna og þeiira fylgjenda, eða að framselja æsinga
manninn, er óneitanlega er vandræða maður og hættu-
legur, en hefir þó ekki máske unnið til dauða, að Róm-
verskum lögurn og dóini. Eg talaði einsog skyldan og
samvizkan bauð. Hann efaði sig ekki lengur. Hann