Heimir - 01.07.1911, Síða 1

VII. árganKur
WlNNIPEG, 19 11.
11. blafl.
Að gefast ekki upp.
Ekkert nýmæli hefir nokkurn tíma náð útbreiðslu án fyrir-
hafnar. Avalt hafa menn þurft að vinna fyrir málefni sín og
fylgja þeim fram, til þess að þau efldust og útbreiddust. Því
er líkt farið með nýmælin og hlut, sein settur er í hreyfingu af
einhverju utanaðkomandi afli. Hreyfingin fer stöðugt minkandi
og verður að lokum engin, nema að aflið, sem knýr hlutinn
áfram, sé stöðugt jafnt. Þegar menn hætta að fylgja nýmælun-
um fram, þegar menn þreytast að vinna íyrir þau, þá fer að
draga úr útbreiðslu þeirra; hreyfingin hættir og kyrð kemur í
staðinn.
Mörg nýmæli fá skjótar viðtökur hjá oss Islendingum; því
hefir verið viðbrugðið af ýmsum, og sumir hafa talið það ókost.
I raun réttri er það enginn ókostur, því það að vér erum fljótir
að taka nýmælum sýnir aðeins, að vér viljum kynnast sem flestu.
Auðvitað verður ekki hjá því komist, að margt af nýmælunum,
sem festa rætur hjá oss, verði ef til vill ekki eins uppbyggileg og
menn ætla í fyrstu. Reynzlan leiðir oft í ljós að sumt það sem
virðist vera nýtt er gamalt, búningurinn aðeins nýr. Sumt sem