Heimir - 01.07.1911, Blaðsíða 9
H E I M I R
249
skyni hafa trúvarnarrit verið samin. Yfirleitt hefir niótstaða
síðari tíma knúS fylgjendur Búddhatrúarinnar til nýrrar og
aukinnar starfsemi.
Mjög einkennilegt og eftirtektarvert er það, aS í Japan er
fjöldi fólks sem er bæSi Búddha-og Shinto trúar, þaS er aö
segja sækir musteri beggja þessara trúarbragSa og neitar hvorugum.
Kemur þar í 1 jós vanafesta og trygS viS þaS sem er gamalt
og þjóðlegt og um leiS tilhneiging til að semja sig að sem flestu
í kringumstæSunum. RétttrúnaSurinn er ekki fyrsta áhuga-
máliS, heldur hitt, hvaS hollast sé, með tilliti til þess ástands
sem ti'minn og aldarhátturinn hafa í för meS sér. Einhver
blendingur af fastheldni og frjálslyndi, sem erfitt er aS gera sér
fulla grein fyrir, virðist vera eitt af höfuS-einkennum japönsku
þjóSarinnar.
Séra Jatho og prússneska ríkiskyrkjan
Ekki alls fyrir löngu voru ný lög samin og viStekin í ríkis-
kyrkjunni á Prússlandi viðvfkjandi villukenningum á meðal presta
hennar. Samkvæmt þessuin villutrúarlögum (Irrlehrgesetz) er
hver prestur, sem grunaður er um að hafa aðrar skoðanir en
kyrkjan fyrirskipar, prófaSur af nefnd, sem samanstendur af
guSfræSiskennurum og prestum. Nefndin sker úr meö atkvæða-
greiðslu hvort sá sem ákæröur er skuli álítast sekur eða sýkn
eftir aö hún hefir kynt sér málavöxtu, og þarf tvo þriðju hluta
atkvæða til að álitið sé gildandi. Urskurði nefndarinnar verður
ekki skotið til neins hærra kyrkjumálavalds’ Sé prestur fundinn
sekur um að flytja villukenningar á hann að vera sviftur em-
bætti sínu í ríkiskyrkjunni (Landeskirche) en eftirlaun á hann
að fá, sem svari helmingi af hans fyrri launum, meðan hann lifir,
og þegar hann deyr fær ekkja hans og börn samastyrk og ekkjur
og börn annara presta ríkiskyrkjunnar.