Alþýðublaðið - 03.05.1923, Blaðsíða 3

ALÞYÐUBLAÐ1&
3
Hagfeld ldðarkanp.
Bærinií nr. 20 viö Óðinsgötu
hér í bænum er til sölu nú þegar
íssamt allri lóðinui, er honutn
íylgir, sem er að stærð cirka
1060 lerálnir. — Söiuverð er
kr, 5800 00. Utborgun við samn-
ingsgerð kr. 1600.00. — Bærinn
getur verið laus tii ibúðar mjög
bráðlega. Lysthafendur snúi sér
til Giuniiars E. Beuediktssonar
málaflutningsmanns hér í bænum.
„Sengvar jai'naðarmanna^
eru bók, sem enginn alþýðu-
maður má án vera.
Muniö,
að Mjólkurféiag Reykjavíkur sendir
yður daglega heim mjólk, rjöma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í síma 1387.
*
lijálparstöð Hjúkrunarféiags-
ins >Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. n —12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5-6 e. --
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e- --
Laugardaga . . — 3—4 e. --
i ÁÆTLUNARFERÐIR ®
Bti frá
Q Hýju bifreiðastððinni
m Lækjartorgi 2.
Keflavík og Giarð 3 var i
EJ viku, mánud., miðvd., lgd.
HJ Hafnarfjiirð allandaginn.
HJ Vífllsstaðir sunnudögum.
HJ Sæti 1 kr. kl. 1 ix/2 og 2x/2.
m Sími Hafnarfirði 52.
H| — Reykjavík 929.
Bpýnslao Heflll & Sög Njáls-
götu 3 brýnir öll skerandi verkfæri.
1. fflSÍ.
[Danskur jafnaðarmaður, er
hér dvelst, hefir beðið blaðið
fyrir grein, er svo hljóðar í
þýðingu:]
>Blaðið er góðfúslega beðið
að taka, það er hér fer á eftir.
Undirritaður skilur hið mikia
gildi dagsins 1. maí fyrir al-
þjóðasamtök verkamannastéttar-
innar og tók þátt í kröfugöng-
unni í gær, en hafði eigi að
síður út á eitt atriði að setja.
Við vorum nokkrir Dánir í
göngunni, sem í mótmælaskyni
höfðum hattana á höfðinu, er
lúðrasveitin lék >Int®rnationale<.
Ég felst fúslega og hreinskilnis-
lega á, að ekkert sönglag hljómi
dýrlegar { eyrum íhuguls verka-
manns en einmift þetta, en svo
langt í lotningaráttina, að þeir
hermi eftir virðingarmerki yfir-
stéttarinnar við fána og kon-
ungasöngva, mega verkamenn
— að mitini hyggju — ekki
leiðast.
2. maí.
Heimsborgari.“
Edgar Rice Burroughs: Dýr> Tarzans.
>Huhl< samsinti Akút, og félagar hans tóku
undir.
Svo tóku þeir alt í einu til að leita sér fæðu,
eins og ekkert liefði í skorist, og á meðal þeirra
var John Olayton, lávarður af Greystoke.
Hann veitti því brátt athygli, að Akút var alt
af í nánd við hann og rendi til hans undrandi
hornauga; einu sinni gerði hann það, sem Taizan
hafði aldrei áður sóð apa gera; — hann fann veru-
legt sælgæti og rétti Tarzan það.
Meðan flokkunnn var í matarieit, íakst; Tarzan
oft á apana, en þeir tóku nærveru hans sem sjálf-
sögðum hlut.
Kæmi hann of nærri apynju með ungbarni, urraði
hún og bretti giönum ófriðiega, og sumir hinna
ungu apa urruðu, ef bann kom nærri þeim, meðan
þeir átu feng sinn. En þetta var algengt innbyrðis
meðal apanna.
Tarzan leið annars vei meðal þessara foifeðia
hinna fyrstu manna. Il'-uin forðaðíst apynjurnar,
er urruðu að hotiuin; — það gera allir apar, sem
ekki eru óðir, — og hann urraði að þeim öpum,
•er sýndu honum tennur, og bretti grönum framan
í þá. Þannig lifði hnnn nú aftur sínu fyrra lífi, og
enginn hefði séð, að hann hefði kynst verum af
sínura eigin kynbálki.
fannig fór hann með þeim um skóginn í heila
viku að einu leyti af félagslöngui 1 og að öðru
leyti tii þess að festa í uaga þesaara viilidýra minn-
inguua um sig. Tavzan vissi frá fyrri tíma, að það
var mikilsvirði er eiga vináttu við slíkan flokk
hraustra villidýra, að hann gæti kvatt sér til hjálpar.
Þ.gar hann þóttist vís um, að hann væri að
nokkru búinn að ná ætlun sinni, hélt hann aftur í
rannsóknarferð. í þessu augnamiði lagði hann af
stað árla morguns novður á bóginn; hann hólt fram
með ströndinni og fór hart til kvölds.
Sólin kom næsta morgun upp því nær beint til
hægri handar honum, er hann snéri andlitinu að
sjónutn, í stað þess, að áður hafði hún komið upp
úr sjóuum beint fram undan honum; hann þóttist
því sjá. að ströndin sveigðist til vesturs. Allan þann
dag hélt hann áfram eftir trjánum með hraða
íkornans.
Sólin sé utn kvöldið í æginn beint út frá strönd-
inni. Þá vissi apamaðurinn, að grunur hans var
róttur.
Rokoff hafði sett hann á land á eyju.
Hann hefði átt að vita það! Rokoff gat ekki
fundið upp nema hina verstu klæki. Og hvað gat
vetið verra en lifa það, sem eftir var æfinnar, á
mannlausri óþektii eyju úr alfaraleið?
Yafaiaust hafði Rokoff siglt beint t.il meginlands-
ins til þess að koma Jack í fóstur vfllimanna, eins
og hann haíði hótað í bréftnu.
H’ollur fór utn Tarzan, er hann hugsaði til
þjáninga þeirra er barriið mundi þola í fóstri mann-
ætu, jafnvel þó þær væru þvf velviljaðar. Apamað-
unnn hafði kynst lifnaðarháttum og atferli hinna