Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1920, Blaðsíða 53

IÐUNN1
Mentamál og skólalilhögun.
211
hvað í mönnum býr; dugnaður manna síðar fer ekki
eflir þeim, segja sumir. En hér er margs að gæta.
IJeir eru oft taldir góðir námsmenn, sem annaðhvort
hafa sérlega góða hæfileika til þess að nema ein-
stakar námsgreinar, eða hafa einhvern einn hæfdeika
í ríkum mæli, t. d. ágætt þuluminni1). En það er
ekki rétt. Námshæfileikarnir eru a. m. k. fjórir:
athygli, skilningur, minni og áhugi (starfsvilji). Góðir
námsmenn hafa þá alla í góðu samræmi. Vera má,
að þeir séu ekki einhlítir til þess að reynast vel síð-
ar i lífinu, en mér virðist sönnunarskyldan þó hvíla
á þeim, sem halda því fram, að þeir verði nýtastir
mennirnir, sem ekki hafa þessa hæfileika til að bera.
Margir unglingar með góða námshæfileika »mishepn-
ast« í skóla og veldur það oft mestu um, að fyrir-
komulagið og aðrar ytri ástæður hafi átt illa við þá.
Þeir njóta sín stundum betur síðar, en staðfesta ekki
ofannefnda skoðun, af því að þeir voru ekki léleg-
ir námsmenn í raun og veru. Loks ber þess að
gæta, að til þess að menn geti sýnt, hvað í þeim
býr, þurfa þeir að fá þann starfa, sem þeim lætur,
komast á rétta hillu í lífinu, sem kallað er. En hve
margir eru þeir? Margir verða að gera sér það að
góðu, að taka það næst bezta, af því að það
er lífvænlegt. Er von að svo hafi oft farið hér á
landi, þar sem sum andleg störf eru enn sem komið
er ekki lífvænleg nema einum eða örfáum mönnum.
En þá er líka von, að ýmsir reynist miðlungsmenn
og hálfdrættingar.
1) Að þessir nemendur voru stundum með þeim efstu, sýnir m. a.
gallana á skólafyrirkomulaginu.