Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 46

40
Stgr. Malthíasson:
ÍÐUNN
hefir róttæk áhrif á líkama og sál. Þegar kvenkirtlarnir
rýrna á vissum aldri (eða kringum fimtugsaldur) koma
brátt ellimörk í ljós. Karlkirtlarnir endast yfirleitt betur,
en veiklist þeir af sjúkdómi eða séu skornir í burtu, koma
á skömmum tíma greinilegar breytingar bæði á ytra útliti
og sálarhæfileikum. En yfirleitt verður breytingin sú hjá
báðum kynjum, að líkamsvöxtur og útlit breytist í áttina
til þess gagnstæða kynferðis; röddin sömuleiðis; þor og
kraftar réna, fita sest að í líkamanum svo að stundum
verða mikil brögð af feitlagninni. Þessu fylgir venjulega
sljóleiki sálarkraftanna og værðarlöngun.
Menn hafa frá alda öðli notað sér þessa tilhögun nátt-
úrunnar með því, að vana bæði skepnur og karlmenn;
skepnurnar til að gera þær leiðitamari, minna fóður-
frekar og feitari. En karlmenn bæði í hegningarskyni
og til þess að þeim sé trúandi fyrir gæslustarfi í kvenna-
búrum. Ennfremur hefir í Rússlandi sá siður tíðkast á
meðal ákveðinna grísk-kaþólskra kreddutrúar-flokka, að
vana drengi, og þeir síðan hafðir til að syngja í kirkj-
unum. Röddin helst barnsleg, og söngurinn verður fyrir
þetta engilfagur.
Einnig hafa menn frá ómunatíð reynt að hagnýta sér
til heilsubótur efnasafa líffæranna.
Líffæra lyflækningar.
Frá fornöld þekkjum vér sagnir, sem benda á, að menn
hafi lengi grunað að hægt væri að lækna ýmsa sjúk-
dóma með því að eta hin og þessi líffæri úr dýrum, og
að unt væri að tileinka sér ýmsa góða eiginleika dýrs-
ins með því að eta hold þess. Og til skamms tíma hefir
eimt .eftir af þessari trú, eins og t. d. menn héldu að
þeir yrðu sterkir og fimir af að drekka blóð úr bjarn-
dýrum og selum, eða af að eta t. d. hákarlslýsi. Þess-