Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 60

54
Sfgr. Matthíasson:
IÐUNN
öðrum kynvillingum og hafa nokkrum sinnum tekist vel.
En því miður gefst ekki nema stundum tækifæri til að
fá heilbrigða kirtla úr mönnum til að græða inn í hold
þeirra, sem þarfnast slíkra. Og það er þá helst úr lík-
um nýdáinna manna, sem hafa dáið skyndilega t. d.
af slysum.
Vér skulum nú minnast á aðferð þá er Steinach fann
upp til þess að yngja upp rottur. Hann hafði veitt því
eftirtekt, að hormón-vefur kynskirtlanna fær venjulega
nýjan þroska ef kyrkingur hleypur í aðalkirtilvefinn, þann
er framleiðir sæði og egg. Honum hugkvæmdist því að
binda fyrir sæðisganginn í karldýrum eða skera burtu
part úr honum. Að stuttum tíma liðnum tók fyrir alla
sæðismyndun. Sæðiskirtil-frumurnar rýrnuðu eða duttu
úr sögunni. Hinsvegar færðist hormón-vefurinn í aukana
svo að meira myndaðist af fjörgunarsafa til blóðsins.
Venjulega verða rottur aðeins um 30 mánaða gamlar
(21/2 árs). Þegar karlrottur nálgast þetta aldurstakmark
koma eliimörkin venjulega nokkuð snögglega í ljós, og
fylgir þá fljótt hrörnun og dauði. Þær verða værukærar,
hafa sig lítið í frammi til áfloga við aðrar rottur eins
og áður, verða sljógar á sönsum, lystarlitlar, eftirtektar-
lausar og mestu sóðar. Það kemur krippa um herð-
arnar, höfuðið verður niðurlútara og augun aðeins hálf-
opin. Mesta breytingin er þó sú, að þær verða náttúru-
lausar og skifta sér ekki lengur af því þó yngri rottur
sýni þeim ástaratlot.
Það voru karlrottur af þessu tagi, sem Steinach tók
nú til meðferðar, með þeim aðgerðum sem hér var sagt.
Eftir 3—5 vikur fór skepnan að gerbreytast, fór að fá
góða matarlyst, fitna og fjörgast. Vöðvarnir styrktust,
hárin fóru að vaxa á ný svo að skalli og ann-
að hárleysi sást ekki framar. Hárið fékk nýjan gljáa,