Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Blaðsíða 61

IÐUNN
Vnging dýra og manna.
55
herðakryppan réttist, höfuðið reistist, augun opnuðust,
sjónin skýrðist. Dýrin fóru að hlaupa um og leika sér
og urðu athugul og forvitin. Jafnframt þessu vaknaði
æxlunarfýsnin með mesta ofsa. Venjulega nægði að skera
sundur sæðisganginn aðeins öðru megin og gátu þá þau
dýr getið af sér afkvæmi á ný. En ef skornir voru í
sundur báðir gangarnir, eins og stundum þurfti, varð
dýrið að vísu fjörugt og yngdist upp að útliti, en gat
þá auðvitað ekki frjófgað kvendýrið. Steinach tókst nú
með þessu móti að lengja líf rottunnar um eitt ár og
stundum jafnvel lengur. Honum hefir gengið örðugar að
yngja upp kvendýrin. Það er ekki eins einfalt mál, því
á þeim gagnar ekki að skera sundur eða binda um
eggjapípurnar. Með Roentgengeislum hefir honum þó
tekist að hafa yngjandi áhrif á þær, með því að geisl-
arnir verka eyðandi á eggvefinn og fyrir það hleypur
nýr þroski í hormón-vefinn. En þar að auki má takast
að græða í gamlar rottur nýja eggjastokka, sem teknir
eru úr ungum rottum.
Niðurlagsorð.
Vngingaraðferðir Voronoffs og Steinachs hafa verið
reyndar á mönnum og konum af ýmsum læknum. Og
hafa þær stundum gefist furðanlega vel. Oftast hefir þó
yngingin enst aðeins stuttan tíma og yfirleitt má segja,
að reynsla sé enn ekki fengin á því, hverja þýðingu
þessar aðgerðir geti haft. Árangurinn hefir a. m. k. enn
ekki orðið svo glæsilegur, að nokkursstaðar sé það
orðið móðins að láta yngja sig upp. Mikill þorri manna
kemur sér ekki að því að fara fram á, að slíkar til-
raunir séu gerðar. Veldur því bæði feimni, og hræðsla
um að náunginn muni gamna sér út af því. Aftur eru
mörg gamalmenni, sem hugsa sem svo: »Hvað ætli eg