Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Qupperneq 3

IÐUNN
Ágæti hóglífis.
— Bertrfiful Russell, —
Eins og flestir samtimiainenn mínir var ég alinn upp
á peirri vizku, að Sataín myndi jafnan fiininia iðjulausum
höndum ilt að gera. Meb pví að ég var mjög lilyðið og
gott barn, trúði ég öliu, sem mér var sagt, og öðlaðist
samvizku, sem hefir haldið mér síprælandi til pessa
dags. En þó að samvizka mín hafi þannig stýrt at-
höfnum mínum, hafa sikoða'nir mínar tekib ærnum breyt-
ingurn. Ég lít svo á, að alt of mikið sé uniniðí heiminum,
og að óhemjiulegt böl stafi af þeirri trú, að vinnan sé
dygð; með öðrum orðunx, að það, sem beri að kenna í
nýtízku iðnaðarlaindi, sé þveröfugt við það, sem kent
hefir verið um allan aldur. ALlir þekkja söguna um
ferðamanniuni í Neapel, sem sá hvar tólf betlarar lágu
ogj sleiktu sóLsikinið. (hað var áður en Mussolin: kom
til sögunnar.) Hann bauð að gefa þeim eina liru, er lat-
asitur væri. Ellefu spruttu á fætur til jiess að ná í hana,
en hann gaf hana þedm tólfta, sem ekki hreyfði sig.
Þessi maður var á réttiú leið.
I löndurn, 'sem ekki njóta sóldýrðar Miðjarðarhafsins,
er hóglífið torgætara, og verður að beita miklum opin-
berurn áróðri, áður en það verði alment upp tekið. Ég
vonast ti'l, að leiðtogar K. F. U. M. taki nú rögg á sig,
er þeir lxafa 'esið þessa grein, og hefji baráttu í því
skyni að kemia góðum ungum mönmuim að gera ekki
n-eitt. Eí ;svo færi, hefði ég ekki til einskis Lifað.
Áður en ég greini röksemdir þær, er ég tel
Iðmin XVI.
19