Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Qupperneq 65

IÐUNN
Niður i kolanámu.
351
stígur niður, á pað óvísara en við flest störf önnur
að koma heill frá verki.
£g fer að bera saman í huganum störf og lífskjör
þessana manna við algengustu vinnubrögð heimia. Og í
hugs-unarleysi augnabliksins verður mér að fagna þvi,
að engar nám:ur som þessi skuli finnast á íslandi. Vit-
anlega er slík gieði fjanlæg hagrænni skynsemi, en
myrkrið og saggafult drungaloft þessa þrönga og litt
vistlega undirheims ásamt vitund um margs kyns hætt-
ur sveipa staðinn og störfin geigkendum ömurlelkablæ.
Mér finst sem sálarlíf og hugsanamáttur kolagrafan-
anna hljóti aö kyrkjast og þverra undir ofurmagni slikra
jrrengsla og slíkrar dimmu, daig frá degi, ár eftir ár,
Það er enginn asi á fyigdarmanninuim. Hann: situr
hljóður og virðist horfa á okkur til skiftis. Hia;n.n vilí
gefa hinum ókunnu, forvitnu aðkomuniönnum tóm til
þess að skapa sér hugmynd u:m þá lafarþýðingarmiklu
starfsemi, sem fer fram hér niðri, fyrst við á annað
borð æisktium þar eiigin sjónar. Og því er líkast, sem
hitigsanir hans leiðist yfir í ^ itund mina.
Treystið þið ykkur — segir svipur hans — að ganga
í ispor þessara kolamanna? Mjnduð þið þolaþettamyrk-
ur, þessi þrengsli? Gætuð þið iifað hér niðri þriðjung
af þroskaaldiú ykkar — og verið samt nýtir h.eimilis-
feðuir og þjóðfélagsþegnar?
Stuttu sieinna höldum við aftur of stað i álitina
til uppheima — um ný göng. Hér og þar eru hurðir
feldar að stöfum. Þær eru til þess að hindra framrás
eiturlofts, sem myndast kynni i icinum eð.a öðrum hluta
námuganganna. Eftir all-langa stund komum við aftur
að vaignaröðinni, sem flytur okkur og verkamiennina
upp í efri hluta jarðganganna, og að iokum skilar