Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Síða 25

JÐUNN
Nýja Island.
347
arnir voru honum hjálplegir að smíða kistu. Það var
fenginn prestur langt að, og hann jarðsöng Jón og
Maríu, og Torfi Torfason borgaði það, sem upp var sett.
Fáeinir illa þvegnir íslendingar, með gamla hattkúfa í
sárþreyttum höndunum, stóðu yfir gröfinni og rauluðu.
Torfi Torfason hafði séð fyrir því, að allir fengi kaffi
og lummur og jólaköku. En þegar haustaði, kólnaði í
veðri og snjóar féllu, og þá eignaðist konan nýtt barn,
sem fylti bjálkakofann af ferskum gráti. Sá maður var
Vestur-Islendingur. Eftir það kom Indian Summer með
þúsundlitum skógi.
Og Indíánar komu að norðan eftir sínum krókóttu
vegum meðfram fljótinu og vildu kaupa sér vetlinga.
Þeir fóru sér mjög hægt og rákust ekki í smámunum,
en keyptu eina vetlinga fyrir heilt mosdýrslæri með bógi.
Síðan keyptu þeir trefil og sokka fyrir heilan skrokk.
Eftir það dröttuðu þeir aftur af stað með vetlinga og
trefil, eins og hverjir aðrir dauðans ráðleysingjar.
Svo kom veturinn, og hvað átti þá að taka til bragðs?
Torfi skírði bæinn sinn Bakkabúð, og allir nefndu hann
Bakkabúð. Það var aðeins til ein kýr í Bakkabúð, þrjú
börn og lítið í skápnum. Kýrin hét Búkolla, enda þótt
hún væri mjög stórhyrnd, og var kölluð Bakkabúðar-
Búkolla. Og hún hafði stór augu og horfði eins og út-
lendingur á konuna og baulaði hvert sinn, sem gengið
var fyrir dyrnar.
— Ég held það verði lítið úr henni Búkollu litlu að
fæða okkur öll í vetur, sagði Torfi Torfason.
— Hefur þú hugsað þér nokkuð? sagði kona Torfa
Torfasonar.
— Það er ekki nema ef vera skyldi fiskirí norður á
vatni. Þeir kvað oft hafa upp úr sér, sem þangað fara.
— Mér var að detta í hug, að ef þú færir eitthvað,