Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Síða 67

IÐUNN
Fálkinn.
389
saman um þá vissu, að þessi gömlu Iög hefðu aldrei
verið úr gildi numin. Lögin kváðu svo á, að sá, er stæli
fálka með merki riddara á fæti, skyldi gjalda í bætur
tólf aura silfurs eða tólf lóð af holdi, sem sveltur rán-
fugl skyldi kroppa af rifjum sökudólgsins.
Og herra Enguerrand var kunnugt um fátækt Ren-
auds, og horfði á nakið, brúnt brjóst hans, rétti út hönd-
ina og þuklaði kæruleysislega á því. Síðan gerði hann
mann til nágrannahallarinnar, sem skaut tindóttum þök-
um upp úr skóginum, og bauð hirðstjóranum og dætr-
um hans báðum að sækja sig heim eftir þrjá daga og
sjá nokkra fálka fljúga, þegar þau með návist sinni
hefðu aukið á hátíðarbraginn yfir refsingu fálkaþjófs,
sem gripinn hefði verið — og hann bað þau að koma
fyrir dögun.
Augu Renauds höfðu víkkað út í myrkri dýflissunnar,
þau voru svört og skínandi, og sjáöldrin drógust hægt
og hægt saman og lýstust, þegar þau spegluðu skýja-
slifrin á austurloftinu og sólina, sem var að koma upp.
A bak við herra Enguerrand var íslenzki fálkinn bor-
inn, með klærnar læstar í hanzkann og hettu dregna
fyrir vakandi, hungruð augu, sem ekki höfðu séð mat í
þrjá daga.
En lengra að baki bylgjaðist litafylking, sem logaði
og brann: sex hvítir hestar, sem sýndust næsfum bláir
í árbjarmanum, voru leiddir fram á harðastökki, af svein-
um; rauðir pelldúkar hófust upp af hringuðum mökkun-
um; rauður var vagninn, sem þeir drógu, og inni í hon-
um skein gullið með höfugum ljóma á ósnortnum brjóst-
um og grannvöxnum handleggjum hirðstjóradætranna.
Sex þjónustumeyjar riðu á eftir, með kornbjart hár og
oddmjóa fætur, sem iðuðu undir kyrtilföldunum; sex
veiðimenn léku Iög, sem virtust danza og skoppa út úr
Iöunn XIV. 26