Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Blaðsíða 18
208
Oscar Wilde.
IÐUNN
mig með hlaðinni marghleypu, sem ég ber altaf á mér;
og ef ég skýt þig, eða ef hann skýtur þig, mun okkur
vera það fullkomlega heimilt, því að það er ekki annað
en sjálfsvörn gegn ofbeldisfullum og hættulegum rudda,
og ég held, að ef þú værir dauður, mundi ekki margir
sakna þínc.
Næstu atgerðir Queensberrys voru þær, að skilja eftir
móðgandi opið kort til Wilde’s í einum klúbb hans eitt
kvöld í febrúar 1895. Samtímis tók hann til að beina
klúrum aðdróttunum að Wilde alstaðar þar, sem hann vissi,
að honum mundi berast það til eyrna. Framkoma hans
var orðin svo ögrandi, að Wilde var knúður til að hafa
sig á einhvern hátt undan ofsóknum hans. Hann ráðgað-
ist vitanlega um það við Lord Alfred Douglas, og hann
réð honum til að höfða mál gegn Queensberry fyrir
meiðyrði. Hann ráðgaðist um það við aðra vini sína;
þeir réðu honum allir frá því. Þeir reyndu að sannfæra
hann um, að hversu réttmæt sem slík málshöfðun kynni
að vera, mundi hann ekki geta unnið málið. í fyrsta
lagi af því, að Queensberry hefði, samkvæmt stétt sinni
í mannfélaginu, allan aðalinn til fylgdar við sig. Þar næst
af því, að hann mundi verja mál sitt undir því yfirskini,
að hann væri hér að vernda son sinn, og það væri nóg
til þess, að enginn enskur kviðdómur mundi kveða upp
úrskurð á móti honum. En Douglas sá ekkert fyrir hatri
til föður síns og fór sjálfur með Wilde til lögmanna,
sem fullvissuðu hann um, að hann mundi vinna málið.
Og ef það var unt, var það uppreisn, sem hreinsaði
nafn Wilde’s af öllum grómteknum aðdróttunum, Þessa
uppreisn bjóst Wilde við að fá. Og næsta umræðuefni
allra Lundúna var:
Oscar Wilde gegn markgreifanum af Queensberry.