Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Síða 97

IÐUNN
Rilsjá.
19S
Vísnasafn þefla er að efni lil sem aðrar alþýðuvísur, um nátf-
úruna og veðrið, um tilfinningar skáldanna, drauma þeirra og þrár
og margar þeirra eru læliifærisstökur, sem hin ýmsu atvili og til-
efni hafa eins og lagt á tungu þeirra.
Vil ég að endingu nefna þessar stöhur:
Oftast var mér vinafátl,
var því gjarnt að hrasa.
Lengst af hef ég aðeins átt
angan tæmdra glasa.
Og þessa snjöllu, hástuðluðu vísu:
Helgra kenda hörpuspil
hjá mér tendrast, glæðist;
hugur liendir hæða til
hann svo endurfæðist.
Vfirleitt er meiri vandi að yrkja stöku, en margur hyggur. Menn
gera meiri kröfur til vísna en annara ljóða. En ekki má vænta
þess, að einstök vísa feli í sér umfangsmikið skáldverk; en eigi
að síður getur góð staka verið ljómandi listaverk, þótt stutt sé.
Virðast mér hagyrðingar yrkja minna undir hinum margbreyti-
legu rímnaháttum. Er hringhendan einkum að fá yfirhöndina. Til
gamans set ég hér tölu bragarháttanna og hve margar vísur eru
ortar undir hverjum. Við fljótan lestur reiknaðist mér það svo:
Undir ferskeytlu (frumhættinum) eru ortar 127 vísur, hringhendu
162, frumhendu 5, oddhendingu 3, eða undir ferskeytluættinni alls
297 vísur, ganialli langhendingu 15, nýrri langh. 9, skammhendingu
11, nýhendu 14, samhendu 8, gagraviliu og gagraljóðum 3, stiklu-
viki 1, og ættleysingi er 1. Af þessum hátlum eru aðeins 2 vísur
slétlubönd.
Að Iyktum vil ég taka það fram, að þótt ég telji allmikla galla
vera á ritinu, þá stendur það eigi að baki Stuðlamálum I., og álít
ég ávinning mikinn að vísnasöfnuninni. Ættu kver þessi að kom-
ast í sem flestra hendur.
Varla mun það einhlítt, að höfundar sendi safnanda ótilkvaddir
Ijóð sín. Þekki ég góða hagyrðinga, sem hafa ekki látið þar til
sín heyra, en geng hins vegar út frá því, að þeir gerðu það, ef
snúið væri sér beint til þeirra.
Jóhann Sveinsson frá Flögu.