Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1934, Blaðsíða 108
102
Hið hempuklædda árásarlið.
IÐUNN
vera böl, sem drottni þóknast að reyna þá með af vís-
<lómi sinnar náðar? i hvoru tilfellinu sem er, ber þeim
— sem sönnum guðs börnum — að taka krossinn á
herðar sér með undirgefni og þolinmæði. Og það breytir
engu, þótt þeir þykist vita, að kommúnistar séu vondir
menn og óguðlegir. Þá ber þeim að minnast orða
skáldsins:
Illir menn eru í hendi hans
hirtingarvöndur syndugs manns.
VI.
Ekki þarf um það að deila, að lausn hinna þjóðfé-
lagslegu vandamála er það viðfang&efni, sem nú er
<efst í huga allra vakandi manna. Hvað hefir kirkjan
lagt til þessara mála af skynsamlegu viti? Tillögur
hennar hafa verið og munu verða, í hvaða búningi,
sem þær kunna að birtast, innifaldar í þessari vísu:
Þreyja og líða, þola og bíða, það guð gefi;
þetta er stund, en engin æfi,
á eftir koma nógleg gæði.
Svo æskilegt sem það væri frá sjónarmiði yfirstétt-
arinnar, þá fallast öreigar nútímans yfirleitt ekki á
þessa speki. Það skiftir engu máli í þessu sambandi,
hvort þeir trúa á framhaldslíf eða ekki. I hvoru til-
fellinu sem er, líta þeir á kirkjuna sem fornaldar-
óskapnað, er stendur þversum í götu fyrir heilbrigðri
félagslegri þróun.
Þetta viðhorf hefir skýrst mikið hin síðustu ár. Og
það er ekki fyrir tilstilli nokkurra óguðlegra manna, eins
og þjónar kirkjunnar láta í veðri vaka, heldur er það
blátt áfram starfslið kirkjunnar sjálfrar — og nú síðast
árásarliðið — sem hefir skapað þessa skoðun.
Áður fyr, á meðan hver bjó að sínum „poka“, gerðu