Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Blaðsíða 3

IÐUNN
Stephan G. Stephansson.
Það mun varla geta talist vera að bera i bakka-
íullan lækinn að fara nokkrum orðum um Stephan G.
Stephansson skáld. Yfir minningunum um lif hans og
yfir ljóðum hans hvílir meiri jrögn en vænta mætti
«g meiri en okkur er holt, íslendingum. Stephan G.
Stephansson var fyrir margra hluta sakir einn hinn
merkilegasti maður, sem uppi hefir verið af íslenzku
bergi brotinn.
Ég ætla ekki í þessari stuttu grein að rekja æfisögu
Stephans G. Stephanssonar. Ég ætla að eins að leitast
við að bregða ofurlítilli birtu yfir þá þætti í lífi hans
og örlögum, sem ætla má að hafi stuðlað að því að
gera hann að því stórmenni, sem hann var. Eg ætla
að leitast við að leiða lesendur mína inn í fordyri
þess musteris, sem hefir að geyrna auðlegð hans, sem
hann eftir lét, ljóðsnilli hans, bjartsýni og óbrigðula
réttlætistilfinningu.
Stephan fæddist norður í Skagafirði um miðja öld-
ina, sem leið. Ólst hann upp þar og i Þingeyjarsýslu,
unz hann, tvítugur að aldri, hvarf til Vesturheims
skömmu eftir 1870, um það bil er hófst fólksflutningur
frá íslandi til Norður-Ameriku. Hann átti þroskasögu
sina alla með landnemunum vestan hafs, nanr þar sjálf-
ur land þrem sinnum, ruddi rnerkur og braut land til
ræktunar. Hann varð aldrei fjáður maður, en hann
þótti atorkusamur og góður búþegn. Hann öðlaðist
alla þá dýrkeyptu reynslu, sem frumbyggjalifið vestan
hafs veitti þeim íslendingum, sem þangað hurfu.
Iöunn XVIII 1L