Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Blaðsíða 31
IÐUNN
Svona á ekki að skrifa ritdóma.
189
tæknifræðingar, verkfræðingar, rithöfundar, blaðamenn
°g prófessorar, sem aldrei höfðu smakkað mannakjöt.
Rússinn, sem mest var með mér, sagði eitt sinn við
mig: »Þú hefir komist hér betur áfram og kynst
fleiru fyrir það, að þú talar Esperanto, heldur en ef þú
hefðir talað ensku eða þýzku«. Og á því stendur ein-
faldlega þannig, að milli esperantista eru miklu sterk-
ari samúðarbönd en meðal ensku- eða þýzku-mælandi
útlendinga.*)
Ég hitti í Moskva austurrískan esperantista, er þang-
að hafði flúið eftir byltinguna í fyrra vetur. Og hann
sagði mér, að sér hefði gengið miklu betur i Rúss-
landi fyrir esperanto-kunnáttu sína, þrátt fyrir það,
að móðurmál hans er »heimsmálið« þýzka. Þegar ég
íór úr Moskva, stóð'til, að hann flytti útvarpserindi
um þá mildu hjálp, sem hann hefði haft af Esperanto
i Rússlandi.
Svona fá hlutirnir oft dálítið annað yfirbragð, þeg-
ar vér komumst inn í lífsins lúnótta veruleika, held-
ur en þeir sýnast hafa, þegar vér gerum oss að góðu
að lyfta hugum vorum til þeirra í eintali sálarinnar
heima i herbergjum vorum eins og buddhatrúar-
spekingar Indíalands, sem setja á framan í grínandi
ásýnd hins absoluta í fylgsnum sínum á lækjabökk-
Ura Himalaya-fjallanna.
Esperanto á svo Ianga sögulega þróun að baki sér,
rætur þess standa svo vitt í jarðvegi veruleikans,
hagnýt not þess eru orðin svo mikil og það er búið
að ná svo almennu áliti í meðvitund þjóðanna sem
hið eina hugsanlega alþjóðamál, að engar minstu
*) Sköinmu áöur cn é(( fór frá Moskva, skrifuöu nokkrar cnskar Itonur
csPcranfo-lærðar csperantlstum |>ar i borginni, kváöust koma bráöum og
báðu |>á aö vcra sér til aðstoöar.