Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Blaðsíða 88
IÐUNN
Sá
eini?
Ég mætti Friðu á götunni, og hún var ein. Ég var
á leiðinni heim, og það var kalt þetla kvöld og
klukkan orðin ellefu.
Friða var dálítið drukkin, en duldi það vel. Hún
hafði verið gift, en var nú skilin við manninn.
»Komdu heim með mér. Ég þarf að tala við þig«,
sagði hún. Og við fórum heim til hennar.
Við sátum saman á legubekknum, og hún helti í
glösin jafnóðum og þau tæmdust. Hún hélt víninu
að mér, en drakk varlega sjálf. Við reyktum bæði,
og Fríða var dillandi fjörug. Það var eins og fiún
gerði sér far um að vera sem allra skemtilegust, eins
og henni væri það áhugamál að smita mig með
kátínu sinni og léttúð. Hún leit til min annað veifið
eldkvikum augum, en starði svo á mig hina stund-
ina, eins og hún væri að fara fram á eitthvað sér-
stakt. Alt í einu stóð hún upp, setti grammófóninn
af stað og danzaði ofsakát á gólfinu fyrir framan
mig. Svo kast-iði hún sér örþreytt til mín á legu-
bekkinn og bauð mér kossfúsar varirnar. En þegar
ég, ölvaður af framkomu hennar, vildi njóla þessara
girnilegu ávaxta, vék hún sér undan.
Hún hafði kyst mig, þegar ég var fimtán ára, þá
var hún tuttugu og eins, en nú tæplega þritug. Hún
sagðist hafa gert það af því að hún viidi vita, hvernig
það væri að kyssa karlmann, og mér þótti vænt urn
hana lengi eítir þetta.
Seinna gerði hún mig að trúnaðarmanni sínum og