Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Blaðsíða 89
IÐUNN
Sá eini?
247
sagði inér þá ýmislegt, sem aðrir fengu ekki að vita.
Ég þóttist oft gefa henni ráð, sem að gagni mættu
koma, og fanst ég vaxa eigi all-litið við þetta. En
síðar komst ég að raun um, að hún inundi i fiestu
ganga sínar eigin götur. Þá virtist mér og, aö hún
hefði sagt mér frá ýmsu frekar til þess að skýra
málið fyrir sjálfri sér, en að henni þætti nokkurs
vert um mitt álit.
Fríða settist i hægindastól og reykti, róleg og
hugsandi.
Ég þóttist vita, að hún mundi ælla að segja mér
eitthvað og var i meira lagi forvitinn.
Ég vissi ekki, livers vegna þau hjónin höfðu skilið.
En heyrt hafði ég, að hún mundi hafa slitið sam-
bandinu. Henni var legið mikið á hálsi fyrir þetta.
Fólk sagði, að hún væri óhemja og ugglaust ætli hún
ein sök á öllu saman. Sumir héldu, að hún hefði vilj-
að losna, verða frjáls og leika sér. Og fólk styrkti
þessa ágizkun með þvi, að strax eftir skilnaðinn hafði
hún farið að vera með hinum og öðrum. Aliir þótt-
ust og vita, að hún drykki. Og þess vegna voru
margir, sem brostu að því, að sagt var, að hún hefði
yfirgefið manninn sinn sökum drykkjuskapar hans.
Þetta sýndist því einkennilegra sem vitað var, að hún
hafði oft drukkið með honum. En liann var mikils
metinn maður, og fólk sagði, að hann mætti ekki
vamm sitt vita.
Fríða stóð upp og gekk um i herberginu og dútl-
aði við hitt og annað.
Ég gat ekki annað en horft á hana. Andlitið var
formfagurt og augun sérstaklega blíðleg. En þó var
það líkaminn og limaburðurinn, sem fyrst og fremst
hlaut að vekja athygli og aðdáun allra karlmanna.