Andvari - 01.01.1908, Blaðsíða 115
Pegnskylduvinna.
109
Nokkrir hinna beztu manna liafa líka óskað eitir
]>ví, að llýtt yrði fyrir þegnskv., svo að hún gæti náð
til sona þeirra. Embættismenn og borgarar í kaup-
túnum vilja, sumir hverjir, fegnir koma sonum sín-
um um tíma burt frá bæjarlífmu, þangað, er þeir
gætu lært einhverja þari'a landvinnu undir verulega
góðri stjórn. Og liið sama á sér stað um marga
bændur, þeir þykjast eigi geta veitt sonum sínum við-
unanlegt uppeldi innan um það fólk, sem þeir verða
að umgangast heima fyrir, og sjálfir eigi vaxnirupp-
eldisstaríinu sem skyldi. Þá hafa og nokkrar af
kvenþjóðinni minst á það við mig, að þær álitu nauð-
synlegt og sjálfsagt, að allar ungar stúlkur gætu átt
kost á lýðmentun, er gengi í svipaða átt og þegn-
skylduvinnan. Þær haía með réttu bent á það, að
kvenfólk gæti hæglega unnið að skóggræðslu, garð-
yrkju, blómrækt o. m. 11., sem gagn er fyrir þær að
kunna og nauðsynlegt er fyrir land og lýð. Og ef
kvenréttindamálið næði fram að ganga, sem líkur eru
til að verði fyr eða síðar, þá leiðir af sjáll'u sér að
samskonar skyldur og kvaðir hvíli á konum sem
körlum.
Frá þessari hlið skoðað, ætti því vel að mega
koma þegnskylduvinnunni í framkvæmd. En þá er
að líta á kostnaðinn við hana frá landssjóðs lilið.
í byrjuninni ætti kostnaðurinn eigi að vera til-
hnnanlegur, því að sjálfsagl er að fara liægt á stað.
En ef þegnskylduv. yrði almenn fyrir karlmenn, má
búast við, að hún kostaði landssjóð árlega um 40000—
o0000 krónur. Útgjöld landssjóðs ættu þó eigi að
aukast við þetta, eða sízl til muna. Þegnskylduv.
kemur að miklu lej’ti í staðinn fyrir kostnað við
skógræktartilraunirnar, sandgræðsluna og' gróðrar-
stöðvarnar. Enn fremur mundi sparast fé til vega-
vmnu o. íl. Þá myndu og einstakir menn og félög
greiða Jandssjóði fé fyrir vinnu, sem þeir fengju. En