Kirkjuritið - 01.05.1936, Blaðsíða 9

Kirkjuritið.
Kristur og kommúnisminn.
183
Páll postuli komst að orði, „ekki bókstafs, heldur anda
.... En þar sem andi drottins er, þar er frelsi“.
Marxstefnan og Leninsstefnan eru aftur á móti feldar
Jtegar í fjötra trúarjátninga sinna. Hver skóli Marxism-
ans reynir að sanna rétttrúnað sinn og fj'lgd við fagnað-
arerindi Marx. Þar er jafn ægilegt að vera dæmdur ótrúr
Marx eins og i kaþólskum löndum að vera bannfærður
af páfa. „Marxisminn er alger sannleiki“, sagði Lenin,
„engin þróun í sögunni mun nokkurn líma fá Iiaggað
bonum né breytt“.
Kristnin mun þó lifa bann. Heimsskoðun hennar er
miklu viturlegri og dýpri og traust bennar á mönnunum
er reist á öruggari grundvelli. Traust kommúnismans á
mönnunum mun því aðeins reynast lialdgott, að það fái
stvrk frá lifandi guðstrú. Enn finna kommúnistar þetta
ekki í stríðshitanum og vímunni, sem jTir þeim er. En
til lengdar þarf traustið á mönnunum æðri boðskap til
að nærast á en þennan: „Af jörðu ertu kominn, að jörðu
skaltu aftur verða“.
Bertrand Russell segir einhversstaðar: „Ef vér neytt-
um þeirrar þekkingar, sem nú er fyrir hendi, og beztu
aðferða, þá myndum vér geta á einum mannsaldri alið
upp k^mslóð, sem yrði nálega laus við sjúkdóma, illvilja
og sinnuleysi. En ekkert af þessu vrði gjört án kærleika.
Þekkingin er fyrir hendi, en kærleiksskortur veldur, að
hennar er ekki nevlt“. Andi kristindómsins mun að
lokum vinna sigur í þessum efnum, því að þrátt fyrir
alt og alt, sem má með réttu finna að kristninni, þá hefir
bún fylt lieiminn skólum, munaðarleysingjabælum,
sjúkrahúsum, holdsveikraliælum og öðrum mannúðar-
stofnunum, svo að engin ey né meginland er þessu
sneydd. Kristin kirkja með öllum göllum sínum hefir
reynst sú stofnunin á jörðu, sem mesta og bezta þjón-
ustu hefir veitt. Hún hefir gjört það, þrátt fyrir van-
þroska þjóðskipnlag, og hvað mun þá verða, er ríki og
þjóðir taka að semja sig meir að lögum guðsríkis.