Kirkjuritið - 01.05.1936, Blaðsíða 12

186
Stanley Jones:
Kirkjuritið.
Iterjast fyrir þessari nýju aftureldingu, enda þótt þeir
standi utan við félagsbönd kirkjustofnunarinnar. Vér
teljum þá jafn sanna bræður vora eins og hina, sem eru
innan þeirra vébanda.
4. Vér getum eflt samstarfsandann með þuí að'hlúa
að samstarfi í ýmsum myndum. Sumstaðar er það sam-
starf þegar bafið, og má ætla, að aukin tækni og notkun
rafmagns knýi það fram meir og meir. Framleiðslu-
orkan er nú t. d. 42 sinnum meiri i Bandaríkjunum,
miðað við livern íbúa, lieldur en liún var fjTÍr einni
öld, og í öllum álfum hefir hún vaxið stórkostlega. Verði
henni beint að þvi að afla mannkyninu þess, er það
þarfnast, úr skauti náttúrunnar, má geta nærri, að hvert
mannsbarn jarðar ætti að bafa nægta nóg. Það er skilj-
anlegt, að eyðimerkurfarar berjist um vatnsflösku, en
hvað er furðulegra en að bátshöfn gjöri það á siglingu
um stöðuvatn? Þannig er stéttabarátta vorra tima, stríð
og flokkadrættir. Hún er jafn heimskuleg og andhælis-
leg. Vér verðum að læra samstarf að framleiðslu jarðar-
gæðanna og dreifingu þeirra. Kærleikurinn á að skifta
þeim. Nýtt skipulag á að rísa, þar sem liann ræður.
5. Vér getum boðað það skipulag — lagt undirstöð-
una að því í lnigum manna. Vér getum gjört það af ein-
urð, þolgæði og eldmóði. Vér þurfum ekki að bera fram
varnir fyrir því. Þörfin knýr á. Boðum nýja krossferð,
því að nú „vill Guð það“. Meðan vér boðuðum það, að ein-
stakir menn aðeins skyldu forða sér úr rústum hrynj-
anda heims, vafðisl oss tunga um tönn. En þennan
uppliaflega guðsríkishoðskap Krists getum vér flutt af
öllum mætti og allri sálu hverju mannsbarni.
6. Vér verðum að boða guðsríkið í öruggu trausti þess,
að það liljóti að koma. Vér trúum því, að alt gott og satt
verði í verki með oss — „að stjörnurnar muni berjast
með oss af brautum sínum“. Mannkynið færist nær þessu
eina marki, þrátt fyrir villu sína úl á ótal refilstigu.
Um það virðist guðsríkið bið innra með oss gefa oss