Kirkjuritið - 01.03.1937, Blaðsíða 23

SKÍRDAGSSÁLMUR.
Kirkjuritið.
Ég kem, ó Drottinn Kristur, á þinn fund
og kýs að eiga með þér hljóða stund.
Mig langar helgu lífssambandi að ná —
ó, lít á mína dýpstu hjartaþrá.
Mitt hjarta er órótt, — þráir ákaft þig, —
og þú einn, Drottinn, getur blessað mig.
Ó, herra, seg: „Þitt hjarta ei ótttast skal“,
þótt harmaskuggar fylli jarðlífsdal.
Ég bið þig, herra: Hreinsa líf og sál,
mitt hjarta’ og önd, mitt skyn og vit og mál —
já, alt, — já, alt — jafnt opinbert og leynt —
gjör alt af miskunn þinni skírt og hreint.
Ó, góði Jcsús, tak á móti mér,
og mig lát verða frjóvan kvist á þér.
Ó, Drottinn, vert mér dögg og andlegt skjól.
Ó, Drottinn, send mér bjarta skírdagssól.
Svo vil ég ganga út í starf og stríð.
Mig styður innri vissa himinblíð:
Að ég sé Guðs og Guð sé líka minn, —
mín geymi, Drottinn, helgur máttur þinn.
Og enn, er hinzti dagur lífs míns dvín,
ég, Drottinn Kristur, eins mun njóta þín:
Er sökkva í dauðans sorta foldarból,
mér sífelt lýsa mun þín skírdagssól.
Vahl. V. Snævarr