Kirkjuritið - 01.01.1938, Blaðsíða 19

Kirkjuritið. Danska kirkjan nu á dÖgum.
13
að daufan skugga heri yfir andlitsdrættina, sálarórósemi,
sem aðeins vottar fyrir? Eða er það hugarburður einn?
Nei, það er svo. Það er eitthvað, sem hefir hrejrzt í þessu
landi. Ég kemst að raun um það i samtali við fólk af
ýmsum stéttum, að Danmörk er ekki jafnánægð með
lognið eins og fyrrum“.
Þessi glöggskygni gestur hefir séð rétt. Hér er óró á
ferðum, sem stafar af ótta fyrir því, hver verði slaða vor
meðal Norðurálfuþjóðanna. í þeim efnum erum vér fyrst
og fremst háðir viðskiftunum við England. Þrír fjórðn
hlutarnir af útflutningsvöru vorri og fimm sjöttu hlutar
af útfluttum landhúnaðarafurðum eru flesk, sem er sell
eingöngu til Englands, og smjör og egg, er seljast þang-
að að mestu leyti og til Þýzkalands. A árunum 1932—
1935 hafa enskir hændur aukið svo framleiðslu á svína-
kjöti, að sala frá Danmörku til Englands á þessari vöru
hefir minkað um helming. Og allar horfur eru á, að sal-
an fari enn minkandi ár frá ári. Þetla er það, sem eink-
um hefir valdið landbúnaðarkreppunni á undanförnum
árum, og það kemur einnig kirkjunni við. Það gildir ekki
einu fvrir hana, livort landið byggir hraust og dugmikil
hændastétt, er lifir heilbrigðu heimilislifi samkvæml
gömlum og góðum venjum, eða hennar bíður órósemi,
kvíði og örvænting.
Annað, sem óróseminni veldur, er nágrennið við stór-
veldið Þýzkaland. Því er hætta samfara. Ég ætla að
leyfa mér að tilfæra orð, sem stóðu í enska blaðinu
„Dayly Telegraph“ i aprílmánuði síðastliðnum: „Þar
sem eina óhulta spildan á Þýzkalandi fyrir flugárásum
liggur fram með dönsku landamærunum, þá liefir mörg-
um flughöfnum, flugherbúðum og flugvélaverksmiðjum
verið komið fvrir i Élensborgarhéraðinu. Fallbyssur
Þjóðverja draga til Danmerkur og þeim er kleift að
knýja Dani til þess að samþykkja þýzkar ráðagerðir og
neyða með þeim hætti Belga til liins sama“.
Þessi afstaða til Evrópuþjóðanna veldur óróseminni í