Kirkjuritið - 01.01.1938, Blaðsíða 37

Kirkjuritið.
Þjóðin og kirkjan.
31
Kristinn
Konvmún
ismi.
únistum rangláta og ósanngjarna dóma. Kommúnistar
aftur á móti þurfa að skilja það, að i starfi kirkjunnar
eru tveir þættir saman slungnir. Annar er frá mönnum,
og þar blasa við mannlegir ófullkomleikar eins og hvar-
vetna í mannlífinu. En hinn er að ofan, frá Guði. Og
þar gefur að líta þroska, fegurð, hreinleika og kærleika,
sem hvergi birtist í slíkum Ijóma annarsstaðar hér á
jörð. Þar er Kristur sjálfur, Kristslífið i mannssálunum.
Af traustinu til Krists á að leiða það,
að trúað sé á Guð og andlegan heim, sem
liann boðaði. Það er ekki guðlejrsi, heldur
guðstrú, sem er aflvaki bróðurkærleik-
ans er einn megnar að skifta jarðargæðunum rétt.
Þegar lifað er eftir þessum tveimur orðum: „Faðir vor“
1 þeim anda, sem Jesús bar þau fram, þá leiðir af því
gjörbreyting og bylting í heiminum, þannig að engum
verður stjakað frá nægtabrunnum lífsins. Svo framar-
lega sem Kommúnistahreyfingin auðgast að skilningi á
bví, þá mun að sama skapi hlotnast heill og blessun af
starfi bennar. Vilji Kommúnistar skipa sér undir merki
Krists, þá mun þeim sífelt verða ljósara og ljósara, að
hjóðskipulag réttlætis og kærleika verður aðeins reisl
með fulltingi réttlætis og kærleika, en ekki með vopnum,
sem þeim eru gagnstæð. Því að, eins og Kristur kendi,
verða ekki uppskorin vinber af þyrnum né fíkjur af
lústlum. Þá munu renna upp betri tímar. Og þá mun
leiðin greið til samvinnu við alla heila og sanna menn
kirkjunnar að sérliverju mannúðarstarfi og menningar.
Kða réttara sagt: Þá eru hvorirtveggja innan vebanda
kirkjunnar. Á. G.