Kirkjuritið - 01.10.1938, Qupperneq 3

KirkjuritiíS.
NÆSTI ÁFANGINN.
ERINDI Á PRESTASTEFNU.
Eftir rúma fjóra áratugi er vegferð kristninnar hér
á landi orðin 1000 ára löng frá þvi, er kristniboð hófst.
Þá áratugi mætti nefna næsta áfangann, og miða við
starfsdag þeirra manna, sem nú eru frumvaxta.
Hvernig sá áfangi verSur fyrir kristni og kirkju þjóS-
arinnar, er oss öllum hulið. En engu að síður er oss skylt
að liorfa fram og leitast við að gjöra oss grein fvrir því,
livar vér eigum að velja oss veg, og' hvernig vér skulum
lialda næsta áfangann. Og þetta er oss því nauðsynlegra
sem ljóst er, að þjóðin er að einhverju leyti að vakna
lil fyllri meðvitundar um gildi kirkju sinnar og' að frá
henni muni stafa lijálparkraftur á hættutímum og erfið-
leika. Eru mál liennar þegar rædd meir opinherlega
en verið hefir um hríð undanfarið.
Að haki liggur hrautin milda, um hraun og hrjóstur,
öræfi og eyðisanda, ár og jökulsprungur, en á milli um
grænar grundir, glitrandi skóga, sólskinsbrekkur og
sælulönd. Sigrar og' ósigrar liafa skiftst á, viðreisn og fall,
sókn og undanhald, sæmd og vanheiður. ög öll hefir
förin verið „auðug að mótlæti, auðugri að synd, auð-
ugust þó af Guðs miskunnar lind“. En framundan blasir
við oss viðáttan, ósnortin, svo langt sem augað eygir,
unz hlánar við sjónarbaug, fögur, og þó liggja þar ægi-
legar hættur í leyni.
Hvert skal stefna?
Og hvernig eigum vér að liaga förinni?
Það þurfum vér að hugleiða saman öll, sem unnum
kristni og kirlcju.