Kirkjuritið - 01.10.1938, Qupperneq 4

Ásmundur GuÖmundsson:
öktóber.
334
I.
Stefna vor allra á að vera ein og hin sama. Vér meg-
um ekki legg'ja sundruð á næsta áfangann.
Göturnar, sem greindust sundur um skeið, eiga uú
að mætast aftur. Fer svo víða í öðrum menningarlönd-
um, að bilið mjókkar milli fylgisinanna frjálslyndrar
guðfræði og íhaldssamrar, hvorir um sig' færast nær
hinum. Einingarstefnu, svonefndri, er ætlað að ráða.
Því að kristnir menn skilja það mjög margir, að um
miklu meira er að ræða en skoðanamun þeirra innbyrð-
is. Hann er lítils verður hjá því, sem nú er í liúfi: Á
kristnin að lialda velli i heiminum, eða þoka fyrir lieiðn-
inni? Eiga efnishyggjan og hnefarétturinn að drotna
einráð? Eða fær kærleiksandi kristindómsins að gagn-
rýna líf einstaklinga og þjóða? Að þvi her öllum kristn-
um mönnum að vinna sameiginlega. Það er hið mikla
hlutverk þeirra. En þeir eru alls ómegnugir þess, að
inna það af höndum klofnir í flokka, er deila sin í milli
og láta ófriðlega. Hugsjón Ivrists: „Allir eiga þeir að
vera eitt“ vakir í ýmsum kristnum löndum, og þrótt-
meiri átök eru hafin fyrir hana en áður um hríð.
Hún liefir einnig snortið oss hér á Islandi. Oss er að
verða miklu ljósara gilcli samtakanna heldur en var fyr-
ir fáum árum. Háværar trúmáladeilur eru að mestu
þagnaðar, nema hvað stöku sinnum heyrast hjáróma
raddir hér og' þar. Vér erum að þessu levti að vitkast
og þroskast og skilja betur kall tímans. En svo mikið
höfum vér þó ekki lærl enn, að vér þurfum ekki að
gjalda fylstu varúðar við því, að fara aftur að deila
hvorir á aðra, telja oss hafa allan sannleikann, en hina
vaða i villu og svíma, er hugsa á annan veg.
í einum flokki og' hræðralagi eigum vér að halda næsta
áfangann. Vér megum ekki við því að tvístrast, heldur
verðum að styrkja livert annað til þess, að kirkjan á Is-
landi fái veitt þá forystu í þjóðlífinu, er þörfin krefur
og Guð vi 11. Þess er ekki að vænta, að fult mark verði