Kirkjuritið - 01.10.1938, Side 8

338
Ásmundur Guðmundsson:
Október.
II.
Vér vitum þá, livert stefna skal.
En hvernig eigum vér svo að öðru leyli að liaga för-
inni næsta áfangann?
Við þeirri spurningu eigum vér óefað fjölda af svör-
um, og gæti orðið efni í marga fyrirlestra. En ég ætla
aðeins i stuttu máli að drepa á fátt eitt, er mér þykir
mjög miklu skifta.
Um starf kristninnar fyrir börnin varðar allra mest.
I því eru mæðurnar fyrst og fremst æðstu prestar, og' skal
um fram alt lieita á þær lil forystu. Ýmsir segja, að
alvöruleysi og léttúð ungu kynslóðarinnar sé orðin á
svo háu stigi, að ekki megi mikils vænta i þessum efn-
um af mæðrum framtíðarinnar. En einhverju svipuðu
hefir sennilega löngum verið haldið fram á liðnum öld-
um, og er naumast meir takandi mark á því nú en þá.
Þegar æðsta og helgasla alvara lífsins kallar, þegar
harnsaugun horfa við móður sinni, þá ómar Guðs rödd
inst í sál lienni og löngunin vaknar að lifa fyrir barnið
— fórna sér fyrir það. Og sá kristindómur verður líf
hæði fyrir móðurina og barnið. Á þessu sviði, starfssviði
móðurinnar fvrir hörnin sín, hafa verið unnin mestu
afreksverk á íslandi, og mun svo enn. Þar sjáum vér
mæður kristninnar í landinu, er sízt af öllu má van-
treysta. Kirkjan á að hlutasl til um það, að þessir beztu
starfsmenn liennar fái hlutdeild í þeirri þekkingu, sem
uppeldisvísindi vorra tíma eiga hezta að hjóða, á trúar-
lífi barna og sálarlífi yfirleitt, og hvernig það megi ná
sem eðlilegustum og' heilbrigðustum þroska. Þvi að ein-
liver allra merkasta niðurstaða þessara vísinda er sú,
að fyrstu ár barnsins ráði mestu um það, hvernig skap-
gerð þess mótist, og þá verði lögð að nokkuru levti und-
irstaðan undir æfi þess síðar. í ljósi þeirrar þekkingar
allrar á hverri móður — og liverjum föður — að veitast
léttar að ala upp hörn sín í anda orða Jesú: „Levfið
börnunum að koma til mín, því að slíkra er guðsríkið".