Kirkjuritið - 01.10.1938, Síða 11

Kirkjuritið.
Næsti áfanginn.
341
svo að skilja, að þeir leiti á með spurningum, heldur
þannig, að unglingarnir finni, að þeir séu einlægir vinir
þeirra og allaf viðbúnir að hlusta á þá með skilningi og
samúð. En til þess verða preslarnir að halda áfram að
standa i sambandi við fermingarbörn sín svo sem auðið
er. í öðrum löndum fer það nú í vöxt, að haldin sé í
kirkjunum afmælishátíð fermingarinnar, og það mun
einnig hafa átt sér stað hér á landi. En meira er þó um
það vert, að prestarnir stofni eða slvðji unglingafélög í
sóknum sínum, hvort sem þau heita Iv. F. U. M. eða Iv.,
skátafélög, unglingastúkur, ungmennafélög eða annað.
Og vakir nú sú hugsjón hjá mörgum, að innan fárra ára
hér frá verði unnið að þessháttar félagsstarfi af prestun-
um í öllum preslaköllum Iandsins. Unglingafræðslan á
einnig að vera svo sem við verður komið í liöndum
prestanna, eins og var á liðhum tímum til þjóðarheilla,
annaðhvort þannig, að þeir taki unglinga til kenslu heim
til sín, eða unglingaskólar verði í námunda við prests-
setrin, svo að prestarnir geli annast nokkura fræðslu
við þá.
Verði þannig hagað förinni, mun æskan vissulega á
sinum tíma rétta oss örfandi hönd.
Fyrir fulltíða kynslóðina og alt þjóðlífið i heild sinni
virðist mér þörf á því, að kirkjan verði mannasættir,
friðargjafi og aflvaki til nýrra sameiginlegra álaka. Mikl-
ir erfiðleikar eru framundan fyrir þjóðina á komandi
árum og áratugum, og niðasorti striðshættunnar grúfir
vfir heiminum. Þetta er auðsætt öllum, sem komnir eru
til vils og ára og vilja sjá. Og vér megum ekki ætla oss
þá dul, að vér sigrumst á raununum fjandsamlegir hver-
ir öðrum i heiðinni þjóðmálabaráttu. Það væri óvits æði.
En hinsvegar verður oss að vera það ljóst, að vér eigum
ærinn þrótt og þrautsegju, vit og kjark til þess, að kom-
sisl fram úr hættunum og ógöngunum i trú á Guð sem
kristin þjóð.
Það er syndin mikja, vorrar þjóðar og annara, að hafa