Kirkjuritið - 01.10.1938, Blaðsíða 37

Ivirkjuritið.
Frú Guðrún Lárusdóttir
367
til þess að flytja boðskapinn um hann, því skín þar jafnan sól
yfir skýjum.
Vel var Guðrún máli farin, bæði á þingi og öðrum mannfund-
um sem kunnugt er. En bezt sagðist henni, er hún boðaði fagnað-
arerindi Krists. Talaði hún þar út frá margþættri lífsreynslu og
af þeirri snild einfaldleika og látleysis, sem bezt tekur um hjartað.
Fyrst steig hún í stól í kirkju föður síns á Eskifirði. Þar næst
á Hofi, í prestakalli afa síns, en síðar víðar í kirkjum utan lands
sem innan. En mest var boðun orðsins bundin við þau félög, er hún
starfaði í, einkum K. F. U. K., er hún veitti forstöðu síðari árin,
og í Kristniboðsfélagi kvenna í Reykjavík, en þar tók hún við
formensku af móður sinni, sem nú er nær níræð, og systur hennar,
frú Önnu Thoroddsen.
Asamt manni sínum sótti hún alþjóðaþing „Kristilegrar viðleitni
æskulýðs“ 1905 í Berlín, alþjóðafund K. F. U. M. í Budapest 1928,
og 1936 alþjóðafund sunnudagaskólanna í Osló, Kristniboðsþing-
ið í Fredrikstad og norrænt barnaverndarmót í Kaupmannahöfn
s. á. Þá bauð og þýzka húsmæðrasambandið henni til Berlínar
sama sumarið og skoðaði hún þar mörg uppeldisheimili. Á flest-
um eða öllum þessum mótum talaði hún og vakti hún eftirtekt
fyrir virðulega framkomu.
Guðrún var eigi há kona vexti, en er hún talaði um áhugamál
sín, var sem hún hækkaði, í sæti eða ræðustól. Svo varð æ við
hver þau kynni, er innri maður hennar kom í ljós.
Hún var föst fyrir og ákveðin í skoðunum, svo sem venja er
um einbeitta áhugamenn.
Lét hún aldrei
um æfidaga
hrekjast sem strá fyrir straumi;
meinlæti og mótgerð,
sem margan sigrar,
bar hún með auðmýktarafli. (M. Joch.)
En hún var ekki aðeins gædd auðmýktaraflinu til að þola,
heldur bjó hún og yfir því auðmýktarafli, sem þarf til að stríða af
þrautseigju fyrir gott málefni, bera erfiðleika og syndir annara, og
sjá bróðurinn og systurina í andstæðingi sínum í skoðunum og Iífs-
breytni, — því að hjartað átti faðm, sem náði út yfir skoðanirnar.
Fyrir því naut hún og viðurkenningar einnig meðal andstæð-
inga, hvað sem leið stundarádeilum og dægurmálum.
Við útför hennar komu í ljós vinsældir Guðrúnar og sú almenna
virðing, er hún naut.
Þar kom fram viðurkenning allra stétta, stefna og flokka, bæði