Kirkjuritið - 01.01.1939, Blaðsíða 28

22
Ásmundur Guðmundsson:
Janúar.
arfæðingu, láta jafnframt í ljósi þá skoðun, að fleiri en
þeir einir geti borið í brjósti lieila og sanna trú á guð-
dóm Krists.
Þetta nefndarálit hefir auðvitað ekki neitt lagagildi,
en engu að síður mun það tvímælalaust liafa mikil áhrif
á kirkjulífið í Englandi og leiða til einingar og blessunar.
Það er bróðurhandtak lielztu leiðtoga stefnanna þriggja
og mun efla með þeim samþykki og samvinnu á komandi
tímum.
Þannig gefur enska þjóðin öðrum kristnum þjóðum
bendingu um það, hvernig þær eigi að blúa að lífsafli
kristindómsins bjá sér, og sú bending og önnur tákn tím-
anna eiga einnig að ná til vor hér i Norðurhöfum.
VI.
íslenzka þjóðin ó það kristindóminum að þakka, að bún
lifir enn. Það er rétt, sem Matthías kveður:
Þannig fór: í þúsund ár
þú hefir lífi varist;
þakkaðu Guðí, þerrðu tár,
þú hefir mikið barist.
Það er miskunnarverk Guðs, að vér skulum bafa stað-
ist allar þær raunir og hörmungar, sem steðjað bafa að
oss ytra og innra kynslóð af kynslóð. Hann befir leyft oss
að borfa upp í lieiðan himin sinn, er Kristur benti oss
til. Föðurkærleiki hans liefir látið ásjónu sína lýsa
yfir oss og verið oss náðugur. Vér kunnum ekki að
vegsama hann fyrir það eins og ber. Hvernig myndi bafa
farið, ef landið liefði ekki aðeins verið alheiðið hundrað
heldur þúsund vetra? Ef engin ljós hefðu verið kveikt
að Skálholti eða Hólum? Ef engin kirkja hefði risið til
að laða fólk til sin og lýsa vegfarendum? Ef engin Iiugg-
un hefði fengist í hörmum og nauðum Sturlungaaldar,
Svartadauða, raunum elds og ísa, Móðuharðindum, áþján
og óáran mannfólksins? Hefði leiðarstjarnan ekki rofið
skýjasortann yfir landinu og bent heztu sonum þess á