Kirkjuritið - 01.01.1939, Blaðsíða 54

18
Guðmundur Einarssou:
Janúar.
arpriestur tók þar undir með okkur og bakkaði okkur komuna
þangað með hlýjum orðum.
Héldum \'ið svo aftur heim til prestsins og gistum þar í góðu
yfirlæti hjá þessum Ijúfu og elskulegu hjónum, sem alt vildu
og reyndu að gjöra okkur til gleði og ánægju.
Næsta dag héldum við svo að Fáskrúðarbakka, en þangað er
nú búið að flytja Miklaholtskirkju, og er sú kirkja nú fegursta
kirkja prófastsdæmisins, en næst henni Kolbeinsstaðakirkja.
Guðsþjónusta var ákveðin kl. 12 og kirkjugestir nokkuð yfir
40, og fór guðsþjónustan þar fram á sama hátt og á Kolbeinsstöð-
um, og eins á öðrum kirkjum, er við töluðum í.
Að guðsþjónustu lokinni héldum við áfram ferð okkar, en
sóknarprestur hélt heim til sín aftur.
Rigning var um daginn, svo að þegar við komum að Staðará,
var hún ófær fyrir bíl. Félagi minn óð því ánaj gekk heim að
Staðastað og fékk lánaða hesta hjá fyrstu kirkjugestunum, til
þess að ferja mig á ylir ána. Gekk þetta alt að óskum, svo að
guðsþjónustan gat farið fram að Staðastað, eins og áætlað var, kl.
5; en þar voru um 30 kirkjugestir, liefðu orðið fleiri, ef veður
hefði verið nokkuru skárra. Sjálfur þjónaði ég fyrir altari þar,
af því að hinn nýkonmi prestur i það prestakall býr á Búðum
og gat ekki komið þvi við að koma, eins og hann þó hafði ætlað.
Eftir guðsþjónustuna og að lokinni kaffidrykkju inni hjá
bónda, fóru kirkjugestir — 7—8 karlmenn — með félaga mín-
uin niður að Staðará og drógu þeir bíl okkar „dauðan" yfir ána,
svo að við gætum haldið ferð okkar áfram, en þann dag var ferð-
inni heitið til vinafólks míns að Hamarendum í Breiðuvík. Þang-
að komum við svo um kl. 11 um kveldið. Heimilisandi þar er allur
léttur og ljúfur og mótaður af kærleiksanda Krists, sem altaf
hefir ríkt þar og mun ríkja, þvi að helg lotning fyrir hinu heilaga
er þar heimilisandi.
Næsta dag var svo haldið ríðandi þaðan að Hellnum, því
að lengra er ekki bílfærð eftir Breiðuvík. En að Hellnum lang-
aði mig að koma, þvi að þar var ég sóknarprestur í 13 ár og
margir kærir vinir þar. Enda kom það nú í ljós, að þeir mundu
til mín, því að þrátt fyrir úrhellingsrigningu varð kirkjan troð-
full, 50—60 manns, og meir en helmingur alls safnaðarins.
Um kveidið kl. 5, áttum við að tala á Búðum, en sáum, að það
mundi ekki verða hægt vegna óveðurs, og að Hraunhafnará,
sem við þurftum að fara sjö sinnum yfir til þess að komast
þangað, væri ófær bílnum, svo að við aflýstum messu þar
símleiðis. Héldum við tii Ólafsvíkur um kveldið, en aldrei rof-
aði til og allir lækir iliir yfirferðar. Tók frændi minn og vinur,