Kirkjuritið - 01.04.1940, Blaðsíða 4

122
Sálmur.
Apríl.
gerði í fyrra á sumardaginn fyrsta. Vinkona mín hér — og kirkj-
unnar — Þórunn Sigurðardóttir, hefir haft Jjann sið, að senda
mér fyrstu blómin, sem sprungið hai'a út i garðinum hennar.
Þetta hefir hún gert í mörg vor. í fyrra komu blómin einmitt á
sumardaginn fyrsta og biðu mín, þegar ég kom úr kirkjunni.
Þú getur skilið, livað þessi hugulsemi kemur við hjartað í mér
— og fyrstu blómin á hverju vori eru líka alveg sérstaklega
yndisleg". Ég læt þennan bréfkafla fylgja hér, því að þá skilsl
kvæðið enn hetur. M. J.
Sálmur.
Æ, leyf þú mér í ljóði mínu smáu
að leita hjá þér stuðnings, drottinn minn,
og dyl þig ei í himnum þínum háu,
ó herra, sjá, ég krýp við fótstól þinn.
Ég vil svo gjarna veginn til þín finna,
æ, vísa þú mér, drottinn, réttan stig,
og léttu þunga byrði brota minna,
mig breslur þrótt, ef styður þú ei mig.
Ég fer svo tíðum villur vegar frá þér
og veröld læt mér einatt glepja sýn,
en þótt ég villist, vertu, drottinn, hjá mér,
þú viltra sauða hirðir, gættu mín.
Og gef mér þrótt, að voni, þreyi, vaki,
þótt verði leiðin erfið, dimm og köld,
en einkum þó, að öðrum böl ei baki,
að beri ei aðrir minna synda gjöld.
Ég bið þig, vertu Ijósið leiðar minnar,
sem lýsir gegnum sérhvert rauna él,
og Iát mig finna ylinn ástar þinnar,
þótt ytri vona blómin frjósi i hel.
Sem barnið litla leitar trausts hjá móður,
svo leita ég í föðurskjól til þín
og fel mig þinni umsjá, Guð minn góður,
ég get ei annað — veit þú gætir mín. •—n.