Kirkjuritið - 01.04.1940, Qupperneq 7
Kirkjuriti'ð.
Um kirkjuþing.
125
!). gr. skilgreinir nánar verksviðið og markar vald kirkju-
þings. Er það mjög svipað því, sem nú er um kirkjuráð
og svipað því, sem ákveðið var í frumvarpi Prestafélags-
nefndarinnar.
5. gr. liefir nánari skilgreining á ákveðnum flokki mála.
6. gr. er um skipun kirkjuþings, og er hún því mjög
mikils virði. Þar er ákveðið, að þingið sknli skipað 24
mönnum, og eru þeir þessir: a) biskupinn vfir fslandi.
1)) 1 lögfræðingur tilnefndur af ráðherra fslands. c) 1 guð-
fræðingur tilnefndur af hiskupi og d) 21 fulltrúar kosnir
i prófastsdæmunum.
Um þessa slcipun kirkjuþings segir i greinargerð, að það
þyki sjálfsagt, að biskup og fulltrúar úr öllum prófasts-
dæmum eigi sæti á þinginu. Þá þykir nauðsvnlegt, að þar
sé maðnr með lögfræðisþekkingn og loks að þar sé trvgg-
ing fyrir sérstakri guðfræðilegri þekkingu.
Mér finst þessi skipun kirkjuþings afar gölluð.
Ef fvrst er minst á biskupinn, þá verður sjálfsagt ekki
annað sagt en að prýði sé að honum á kirkjuþinginn. En
nð jiað sé „sjálfsagður lilutur“ að hann sé þar fulltrúi fæ
ég ekki séð. Ekki eru ráðherrar þingmenn samkvæmt
stöðu sinni. Þeir eiga þar sæti og hafa málfrelsi og til-
lögurétt, en þeir eiga þar ekki þingmannsrétt nema þeir
séu þingmenn, og hefir víst aldrei nokkurum manni dottið
bað í hug. Sama finst mér eðlilegast hér. Biskup er eftir
sem áður yfirmaður kirkjunnar og formaður kirkjuráðs,
sem vrði nokkurskonar framkvæmdastjórn þingsins, líkl
°g ríkisstjórnin er nú framkvæmdastjórn Alþingis. Og
úann yrði vitanlega vegna stöðu sinnar, aðstöðu og liæfi-
leika voldugasti maður þingsins að jafnaði, þó að hann
;etti þar ekki þingmannsrétt.
Það er hinsvegar ekki ástæða til þess að leggja á þetta
neina áherzlu, og ef menn telja réttara að hann sé sjálf-
kjörinn fulltrúi, þá er ekki i því nein hætta.
Lögfræðingurinn á aftur á móti ekkert erindi í þetta
lón, og dettur vonandi engum i hug lengur að hafa hann