Kirkjuritið - 01.04.1940, Side 10
128
Magnús Jónsson:
April.
15. gr. talar uin lögmæti kirkjuþings.
16. (/r. ákveður, að biskup sé sjálfkjörinn forseti kirkju-
þings. Er það ekki heldur óeðlilegt, ef hann er fulltrúi og
synódus á að hverfa. En annars tel ég þetta rangt. Þingið
á að vera sjálfstæð stofnun og kjósa sér forseta. Og
hvernig á að fara með þetta ákvæði (sbr. og 6. gr. um
,,biskupinn yfir íslandi“), ef biskupar skyldu verða fleiri
en einn? í frv. er líka talað um „ráðberra íslands“, en
bvernig er nú komið í þeim efnum? Ég lel sjálfsagt að
vinna að því, að biskupar verði tveir hér á landi, þó að ég
rökstyðji það ekki hér. Þeir mundu þá hafa hver sína
, synódus“. En kirkjuþingið er þing þjóðkirkjunnar allr-
ar, eins og kirkjulög myndu gilda um kirkjuna alla. Lang-
eðlilegast er því, að það kjósi sér sjálft forseta sinn. En
biskup eða biskupar sitja þar sem nokkurskonar heiðurs-
gestir og bafa sín miklu áhrif sem forsetar prestastéttar
livor síns biskupsdæmis, og að minsta kosti annar (eða
sá eini meðan svo er) sem forseti kirkjuráðs.
17. gr. er um að setja þingsköp.
/8. gr. ákveður, að kirkjuþing sitji 8 daga, nema ráð-
herra leyfi lengri tíma, og mun það reynast of þröngur
lími.
lí>. gr. ákveður fundi i heyranda ldjóði o. s. frv.
20. gr. segir til um þingfararkaup og ferðakostnað
kirkjuþingsmanna.
21. og 22. gr. eru niðurlagsákvæði um fjárveitingu og
fyrsta samkomutíma kirkjuþings.
Það sem mér finst megingallarnir á þessu frumvarpi
er þetta:
1. Að ekki er ákveðið, hve margir prestar og bve margir
leikmenn sitja kirkjuþing. Þetta er meginatriði um góðan
árangur.
2. Kjördæmaskipunin og kosningaraðferðin, einkum
kjördæmaskipunin.
3. Niðurlagning synódusar, sem ekki ælti að orða.
Minni ágallar eru: