Kirkjuritið - 01.04.1940, Qupperneq 12

130 Magnús Jónsson: Apríl.
10. Rangárvallaprófastsdæmi, vesturhluti, og Árnespró-
fastsdæmi.
3.—5. grein eru um kosningarélt og kjörgengi. Er þar
svo ákveðið, að í liverju kjördæmi kjósa prestar einn úr
sínum lióp og sóknarnefndir og safnaðarfulltrúar einn
úr sínum hóp. Þá kýs guðfræðideild Háskólans einn úr
sínum hóp.
Þetta er meginatriði frumvarpsins. Kirkjuþing verður
þannig skipað 20 kjörnum fulltrúum úr kjördæmunum,
10 prestum og 10 leikmönnum úr hóp þeirra manna, sem
l>eitt er fyrir mál safnaðanna. Fulltrúar leikmanna eru
því raunverulega kosnir af söfnuðunum. Sóknarnefndir og
safnaðarfulltrúar verða nokkurskonar kjörmenn, og sam-
tímis einir kjörgengir. Tel ég það mjög verulegt atriði,
að sóknarnefndum og safnaðarfulltrúum sé þessi gaum-
ur gefinn. Þetta er alveg eðlilegur réttur þeim til lianda,
sem þessi störf eru falin.
Auk þess kýs svo guðfræðideild Háskólans einn fulltrúa
úr sínum hóp. Guðfræðideildin hér hefir jafnan verið
lengd kirkjunni föstum höndum (shr. t. d. lögin um bisk-
upskosning), og tel ég það heilbrigt. Ef biskup væri sjálf-
kjörinn fulltrúi, eru hér tveir fulltrúar úr hóp guðfræð-
inga, og eru þá prestar á kirkjuþingi tveim fleiri en leik-
menn. Þetta er heilbrigt hlutfall. Kirkjuþing er skipað
22 fulltrúum, með örlitlum meiri hluta presta að jafnaði.
Háskólakennarinn getur vitanlega verið óvígður, og eru
])á jafnmargir vígðir menn og óvígðir á þinginu.
I þessu öllu er það kjördæmaskipunin, sem mestum
tvímælum mun valda. En hún er undirstaða þessarar
skipunar kirkjuþings, sem hér hefir verið nefnd. Kjör-
dæmin eru að vísu ekki jöfu, en eins nærri þvi og frekast
verður komist. I þeim eru, að því er ég kemst næst:
Prestar: 10—14, meðaltal 11.4.
Sóknir: 16—34, meðaltal 27.2.
Kjósendur leikmanna: 68—130, meðaltal 113.2.
Það skal játað, að skiftingin i kjördæmi er sumsstaðar