Kirkjuritið - 01.04.1940, Side 13

Kirkjuritið.
Um lcirkjuþing.
131
nokkuð óeðlileg. En þarf það að skaða? Hvað er í hættu?
Ekki haggar þetta prófastsdæmunum að öðru leyti. Kosu-
ingin er í 7. gr. ákveðin skrifleg og stjórnað frá Reykja-
vík, svo að fundahöld þarf engin. Reiptog milli kjördæma
kæmi naumast til á kirkjuþingi, því að þar yrðu aðallega
rædd mjög almenn mál kirkjunnar. En það er á hinn
bóginn eðlilegt, að Iiver kjósandi, hvort lieldur er í hóp
presla eða leikmanna, liafi sem svipaðasta íhlutun um
valið og sem jafnastan möguleika til þingsetu, og það
næst ekki nema með því að jafna kjördæmin nokkurn-
veginn.
Á hinn hóginn má vitanlega haga þessu með fleira
nióti. Til dæniis mætti hafa kjördæmin færri og kjósa
þá fleiri í hverju. Mætti jafnvel hafa þau misstór, til þess
nð særa ekki átthagaástina nm skör fram og lcjósa mis-
jafnlega marga, þó þannig, að hlutfallið milli fulltrúa
°g kjóseuda væri svipað. Meginatriðið fyrir mér er það,
aÖ fá skipun kirkjuþings ákveðna í eðlilegu hlutfalli milli
Presta og leikmanna, og þá verður að finna einhvern eðli-
legan grundvöll undir þeirri skipun. Hitt tel ég ófært, að
láta skeika að sköpuðu um skipun þingsins.
8. og .9. gr. eru um fyrirkomulagsatriði við kosningu,
svo og um varaþingnienn.
10. gr. segir fyrir um kjörtímabil, 6 ár eða 3 regluleg
lJing, sem virðist hæfilegt, svo og um það, hvernig fer, ef
b'rkj uþingsmaðu r forfallas t.
11- gr. Þar er ákveðið, að biskup og kirkjuráðsmenn
eigi sæti á kirkjnþingi með málfrelsi, en ekki atkvæðisrétti.
Kirkjuráðsmenn tel ég ekki að eigi að hafa þingmanns-
rétt, þó að þeir eigi þar sæti. Þeir liafa sinn möguleika
bi þess að vera sjálfir kjörnir fulltrúar. Um hiskup er
°öru máli að gegna. Hann hefir ekki kjörgengi, og mætti
l'ví, þegar af þeirri ástæðu, gefa honum þingmannsrétt,
l'ó að ég telji það, samkvæmt áður sögðu, ekki nauðsyn-
legt.
12.—U. gr. eru svo um ýms fyrirkomulags atriði á