Kirkjuritið - 01.04.1940, Blaðsíða 15

KirkjuritiS.
Magnús Jónsson:
133
En.hin atriðin eru alvarlegri, og gera málið í rann og
vern ónýtt.
1. atriðið er mn kjördæmaskipunina. Prófastsdæmin
eiga að haldasl sem kjördæmi. Hvernig er nú liægt að
fara fram á slikt, ef nokkur sanngirni á að vera í kosn-
ingunni? í sumum prófastsdæmum eru tímum saman 2
prestar, en í öðrum um 10. Og svo eru þau of mörg til
þess að leyfa þá skipun kirkjuþings, sem að framan er
rætt um. En ef þeirri skipun á að hre^da, verður að finna
alveg annan grundvöll.
Þó er 2. atriðið lakast, því að þar skilst mér eiginlega alt
valdið og verkefnið vera tekið af kirkjuþingi. Það yrði með
því móti lítið annað en nokkurskonar málfundur, þar
sem kjörnir fulltrúar kæmu saman til þess að skeggræða
um daginn og veginn.
Hér er sannarlega ekki um það að ræða að svifta kirkju-
i'áð neinu valdi. Ef kirkjuráð óskar eftir því, að koma ein-
hverjn góðu til leiðar — og hver efast um það —, þá ætli
það að grípa fegins hendi við annari eins aðstoð eins og
þeirri, að mega vera framkvæmdarstjórn jafn sterks að-
ila eins og kirkjuþing yrði, í stað þess að vilja „halda því
valdi“, sem það hefir nú. Og' „synódan“ á ekki að missa
ueitt vald, svo að hræðslan er þar óþörf.
Mér finst það sannast að segja ekki álitlegt, að málið
skyldi fá þessa afgreiðslu. Það er eins og fundurinn liafi
eugan áliuga haft á öðru en þvi að tryggja öllum aðiljum
iorn réttindi, eins og hér væri einhver Tyrki á ferðinni,
sem vildi ræna þá. Ekki hagga prófastsdæmunum sem
kjördæmum, ekki hrófla við „valdi kirkjuráðs eða synódu,“
ekki hrófla við kosningu kirkjuráðs, og ekki ganga fram
hjá biskupi, ef þessi virðingarstaða, „forseti kirkjuþings“,
skyldi verða til! Voru ekki einhverjir fleiri aðiljar, sem
þurftu að tryggja sig?
Eg hefi altaf lmgsað mér þetta mál sem lið i sókn kirkj-
unnar á hendur þeim öflum, sem standa í vegi fyrir starfi
bennar, en alls ekki sem neitt vantraust á starfi þeirra,