Kirkjuritið - 01.04.1940, Blaðsíða 23

Kirkjuritið.
Séra Bjarni Þórarinsson.
141
mistu þrjú í æsku. Af þeim dóu tvö með skömmu milli-
bili þann stutla líma, er þau voru á Útskálum, drengur 6
ára, datt niður stiga og andaðist degi síðar, og efnileg
stúlka 12 ára. Var þetta þeim báðum sár harmur og eftir
meyna orti liann laglegl og hjartnæmt ljóð, því að þótt
lundin væri létt, liafði liann ríkar og viðkvæmar tilfinn-
iugar. Þrjú börn þeirra, tvær dætur og einn sonur, eru
gift í Vesturlieimi, en ein dóttir, Súsanna, gift Ólafi Hauk
Olafssyni heildsala í Reykjavík, og lijá þeim liafa þau
hjónin átt ágætt skjól og athvarf í ellinni.
A æskuárum okkar var Bjarni skemtilegasti félags-
bróðir, síglaður og fagnaðarhrókur jafnan í vinahóp og
samkomum; neylti dálítið víns, en gælti þess þó vel, að
sleppa sér ekki við það. ()g síðar á æfinni gjörðist hann
bindindismaður og áhugasamur templar.
Allsstaðar þar sem séra Bjarni var prestur, var hann
vinsæll og vel látinn hæði sökum glaðværðar og góðvildar,
sem einkenndu hann, svo að hvers manns vandræði mundi
hann umsvifalaust hafa leyst eftir beztu getu, og var því
flestum hlýtt til hans — og einnig þótti hann góður kenni-
maður hæði fyrir altari og í stól. Hann var góður radd-
maður og ræður hans þóttu góðar. Það sagði mér sóknar-
fólk i Útskálaprestakalli, þar sem hann hafði verið prest-
nr á undan mér. Og það hevrði ég haft eftir séra Jóni
Bjarnasyni í Winnipeg, sem var sá ræðuskörungur, er
allir kannast við, og má þvi vita að hefir verið vandfýsinn
Um þá hluti, og mundi ekki kalla gott nema vel væri.
Síðuslu missiri hefir séra Bjarni verið allhrumur, fór
þó lengi úl, þó að sjón væri þvi nær þrotin, og var hann
þá jafnan að liitta glaðan og ánægðan og sagði. að sér
bði vel. Hann andaðist 0. janúar því nær 85 ára, og nú
kveð ég hann um sinn gamlan og góðan félagsbróður, og
a*'na lionum friðar og blessunar á nýju starfs og tilveru-
sviði. Kristinn Daníelsson.